"Baśń o stokrotce"

[roślinawędrowna]

"Zasadź kwiatka na mym ogródku, takiego którego nie widziałam nigdy, przenigdy.

W mym ogródku.
To odniosę się do innych kwestii. Zbyt banalnie, wszystko jakby oparte na schemacie, w którym pojawia się uboga lecz pracowita dziewczyna, która dzięki owemu przymiotowi zostaje nagrodzona. Nie dawno byłam na przedstawieniu dla dzieci, które mi przypomniało baśń o dwu Dorotkach. I była o wiele bardziej niesamowita, przedstawiona cała przygoda w zdumiewającej krainie, gdzie żyły spersonifikowane przedmioty i drzewa, które domagały się troski. Młodemu czytelnikowi bardziej spodobałaby się tamta wersja tego samego przesłania, ponieważ lubi coś, co go oczaruje i pozwoli przyswoić sobie pewne prawdy, gdy sam całą duszą będzie chciał naśladować bohaterkę. Tu wszystko w formie skondensowanej, musiałoby być coś, co szybko wbije w fotel, ale rzadko zdarzają się odpowiednio dobre chwyty. Powinnaś po pierwsze opisać wszystko bardziej dokładnie, po drugie wprowadzić więcej zawiłości w fabule, zwroty akcji, nietypowe przypadki, tak żeby wszyscy mieli większą przyjemność z czytania. Na razie to przypomina niestaranny szkic opowiadania i z zapisem, który ma trochę sobie do zarzucenia. Poszerz swoją wizję, przyjrzyj się wszystkiemu bliżej, opisz magię kwiatów, ich urok, dzięki któremu miękną twarde serca i brakuje bliższego, bardziej bezpośredniego spotkania z bohaterką, tak żeby można było się postawić na jej miejscu, coś o doznaniach, uczuciach, żeby jakby bardziej patrzeć z jej perspektywy, niż narratora, który tylko streszcza biografię. Po prostu bardziej daj się ponieść pomysłowi, by stał się bardziej plastyczny i wzbudzający więcej emocji, postaraj się, aby był zrozumiale napisany i próbuj dalej. Pozdrawiam i trzymaj się pióra, niech będzie szybsze od koni w galopie, hej!