III Alternatywa

[Żubr]

Od razu po mojej odpowiedzi, mężczyzna podniósł mnie z podłogi i odsłonił oczy. Stał naprzeciwko, ubrany w luźne szare spodnie, sweter i czarny płaszcz. Był lekko siwiejący, a jego Twarz rozdzierał grymas znudzenia który przebijał się przez kłęby dymu, tlącego się w jego ustach, papierosa. Rozejrzałem się szybko po pomieszczeniu. Miałem racje. Kołomnie leżało ciało podobne do tych w laboratorium. Było ubrane w czarny, bardzo mocno poniszczony, mundur. Jego twarz była zmasakrowana, a po obrażeniach od razu można było dociec, że ktoś naprawdę długo w nią kopał. Samo pomieszczenie było prawdopodobnie fragmentem jakiegoś większego budynku. Dach posiadał liczne dziury a na ścianach grzyb przejmował co raz to większe połacie terenu.

Nieznajomy ustawił dodatkowe krzesło naprzeciwko mnie i siadając, zapytał.
- Kim jesteś?- Zaciągnął się papierosem.
- To jest nieistotne i tak nie uwierzysz.
- Co robiłeś w laboratorium?
- Starałem się z niego wydostać.
- Skąd się tam wziąłeś?
- I tak mi nie uwierzysz... – Czułem jak narasta we mnie bezsilność, jeżeli nawet powiedział bym całą prawdę, to i tak by mi nie uwierzył.
Mężczyzna skipował papierosa na ziemię i nadal wpatrując się we mnie, wyprostował plecy.
- Może i masz rację. Prawdopodobnie wszystko co tylko byś mi próbował powiedzieć, było by dla mnie kłamstwem
-… tak myślałem.
- Ale to nie zmienia faktu, że chce i muszę się dowiedzieć kim jesteś i co Ty tam robiłeś. No i najważniejsze. Skąd u diabła miałeś na sobie pancerz jednego z naszych?
- Znalazłem go razem z ciałem.
- Jakim ciałem?- Jego oczy zaiskrzyły. Zgarbił się i gasząc papierosa o ziemię, zastygł.
- To było ciało jakiegoś mężczyzny
- Był martwy?
-Miał obcięto głowę.
Mężczyzna skrzywił się
- A w jaki sposób ją stracił?
- Prawdopodobnie gdy wchodził na korytarz kompleksu przez wentylacje, ciężka stalowa krata spadła na jego szyję.
-A Ty ubrałeś jego zakrwawiony pancerz?-
- Tak, zgadza się.- Prawda w tym przypadku była jak najbardziej prawdopodobna.

Mój rozmówca zamyślił się. Żar wypalał resztki tytoniu.
-Jeżeli zależy Ci na własnym życiu, dam Ci szanse. Wykonasz to co powiem, a wtedy będziemy mogli zacząć wszystko od samego początku, łącznie z małym kredytem zaufania. Na dzień dzisiejszy jesteś dla mnie szpiegiem lub, w najlepszym przypadku, nieznajomym którego możemy w każdej chwili zastrzelić albo zakatować na śmierć, mając przy tym nadzieje, że przed nią, zrobisz nam dobry uczynek i zdradzisz parę ciekawych informacji na temat Diabłów. Czy to co powiedziałem jest dla Ciebie jasne?
- Tak.
- No to słuchaj mnie bardzo uważnie… -

Następnego dnia zwieźli mnie do małego miasteczka. Przez całą drogę miałem zasłonięte oczy i związane kończyny. Może i nie obawiali się mojej ucieczki, ale na pewno nie zamierzali kusić losu. W czasie wczorajszej rozmowy dowiedziałem się o celu mojej misji oraz obietnicy nieuchronnej śmierci jeżeli postanowię uciec czy nie wykonać prawidłowo zadania.
Mianowicie w małym miasteczku „Źródło Patryka”, działa kret diabłów. Diabły z kolei, jak to objaśnił mi w skrócie człowiek w płaszczu, to niedobitki oddziałów niemieckich trzeciej rzeszy. Głównie złożone z resztek SS jak i zwyczajnej piechoty. Ten agent od jakiegoś czasu, skutecznie sabotuje oraz utrudnia pracę wywiadowczą jak i logistyczną, blokując i podpierniczając ładunki żywności jak i innych potrzebnych przedmiotów. Jest na tyle nieznośny, że dowództwo AK postanowiło go usunąć. I właśnie to będzie moim sprawdzianem.

Problem w tym, że do tej misji nie otrzymałem żadnej broni, żadnych wskazówek ani niczego co chociaż minimalnie mogło by mi ułatwić osiągnięcie celu. A żeby tego było mało, zostałem nafaszerowany jakąś trucizną która w ciągu najbliższego tygodnia wyśle mnie do piachu. Chyba, że do tego czasu uda mi się załatwić kreta i skontaktować się z komórką bojową AK. Mogłem jednak nie gryźć tego mięcha i nie popijać wodą… .

Jedynie z czego mogę się cieszyć to to, że żyję i mam jakąś alternatywę.