"Poranek"

[piórko7]

Na niebie pierwsze jutrznie zatańczyły,
Poprzedzając jeszcze młodziutkie Słońce.
W lasach skryły się driady i wiły,
Wymuskane przez promienie gorące.

Diamenty rannej rosy roziskrzyły
Tysiącem barw tęczy drzewa i krzewy,
Zwierzęta nabrały do życia siły,
Kwiaty rozsiały swój zapach słodkawy.

I wszystko z tym cudnym świtem się budzi,
Ranek rozlał się w barwną osnowę,
Aurora uśmiechnęła się do ludzi,
Szczęściem błyszczą jej oczy szmaragdowe.

Przepiękne są te widoki zrodzone
Z marzeń i snów tajemniczej siły,
Lecz dla serca mego niczym są one,
Bez obecności i słów twych mój miły.