16-06-2011, 16:44
( maleńki kawałek rozdziału 5 mego bardzo długiego opowiadania, stąd tu tylko fragment)
…to podróż do obłąkanego mózgu bohatera…
Gdy zajrzałem w głąb jego poplątanych myśli, przeraziłem się tym, co ujrzałem: wszędzie odbywa się wieczny ruch, wieczne palczenie, przebieranie nimi w rytm padającego deszczu, gwaru życia, nawet trzęsień ziemi, gdyż nic innego jak wielka, zaopatrzona w gigantyczne palce dłoń tkwi w ich głębinach i podrzuca wszystko ku górze…
Strefa palców…tajemnicza podróż palców…definitywnie palce…palce rapują…powrót palców…palce wiążą…ostania deska palca…świat to wielki palec…niech nastaną palce…magiczna podróż palców…garść pełna palców…to nadeszło razem z palcami…palec to brzmi dumnie…w palec jeno wierzymy…palcoholicy…zapalczywi w zapalczeniu…urodzony, by być palcem…podpalcuj swój tyłek…delikatny szelest palców…palec to nie jest nasz ostatni…palec 13-tego…palczastość czasoprzestrzeni…klonowanie palców…spalcowany na palca…nie sraj na palec…palec, palec, co z ciebie wyrosło…nie leć w konia z palcem…z palcem bezpiecznie…
Pojawia się nieoczekiwanie ulica, którą suną tysiące palców, niczym ogromne pająki, szepcząc między sobą o tym, że palec zawsze pozostanie taki sam, że palec naprawdę się liczy – to palec był pierwszy, nie kura, czy jajko – palcologia to światło w tunelu poznania, gdzie zbyt długo panował mrok… wtedy na palcu oprzeć uda się to, co palca nie zaznało, to nie ciemna strona palców – to pełen pozytywów palcoholizm!
Palec w mych myślach, nie igraj z palcami, kochanie bądź moim palcem, razem staniemy się Panami Palców…jaki ojciec, taki palec…jadą palce, jadą…czyżbyś wisiał na palcu?
Palcz albo umieraj! Trzeciego wyjścia nie ma i nie będzie! Narodziny palców – krótkich, chropowatych i szerokich, kciuk niewielki…stożkowo zwężających się od podstawy ku paznokciom…inne czworograniaste i pulchne, jakieś kwadratowe…o stawach sękatych, szpiczaste paznokcie w formie migdałów…łopatkowate, kształt nieco trywialny…
palce chude i długie, krótkie i grube, rozstawione między sobą, ściśnięte, zwinne, bez nerwów, gładkie, wysuszone, łączące się na końcu…wszędzie błyskają przeróżne paznokcie – okrągłe, wysmukłe, migdałowe, w kształcie trapezu…kciuki uniesione ku górze świadczą niezbicie o stanowczości i silnej woli, kciuki kuliste, sztywne, skierowane do wewnątrz, zakrzywione…kciuki mają głos! Marsz kciuków! Kciuki na mury! W powietrzu nie ma już ptaków, są latające palce – wskazujące, środkowe i serdeczne! Woda roi się od palców – ryb, które cechuje łatwość asymilacji, estetyka w teorii, zamiłowania artystyczne oraz niewybaczalnie zmysłowe i mistyczne pojmowanie energii…gazy to mikropalce, które wyparły wodór i tlen, tworząc mieszankę nadającą się do oddychania – upalcowienie Wszechświata trwa i trwać będzie aż do końca palca! W ziemi, zamiast dżdżownic, pełzają palce! I drogowskazem twym niech stanie się PALEC…właściwie to, która godzina na pana palcu? Palczenie uszlachetnia i wyostrza zmysły! Ja wypalczam! Do widzenia w krainie zrodzonych z palca! Niebo – palec czeka na tych, którzy żyli w zgodzie z palcem.
Zaraz, zaraz – a palec to palec, czy nie zawsze palec? I nie próbuj tego zmieniać – palcem się staniesz i w palec obrócisz. Understood? Już tylko palce…wszędzie, idą ku mnie, i są w ziemi, i na mym ramieniu, i w uchu…bo ja tak chciałem?
Palec na mnie wskazał i rzekł: „Pójdziesz za mną, rozumiesz?”
I skoro raz poznałem Jego szelest, czy będzie tak wiecznie?
Będzie, będzie, będzie…
Let there be palec, my friend!
Marzec 2008
…to podróż do obłąkanego mózgu bohatera…
Gdy zajrzałem w głąb jego poplątanych myśli, przeraziłem się tym, co ujrzałem: wszędzie odbywa się wieczny ruch, wieczne palczenie, przebieranie nimi w rytm padającego deszczu, gwaru życia, nawet trzęsień ziemi, gdyż nic innego jak wielka, zaopatrzona w gigantyczne palce dłoń tkwi w ich głębinach i podrzuca wszystko ku górze…
Strefa palców…tajemnicza podróż palców…definitywnie palce…palce rapują…powrót palców…palce wiążą…ostania deska palca…świat to wielki palec…niech nastaną palce…magiczna podróż palców…garść pełna palców…to nadeszło razem z palcami…palec to brzmi dumnie…w palec jeno wierzymy…palcoholicy…zapalczywi w zapalczeniu…urodzony, by być palcem…podpalcuj swój tyłek…delikatny szelest palców…palec to nie jest nasz ostatni…palec 13-tego…palczastość czasoprzestrzeni…klonowanie palców…spalcowany na palca…nie sraj na palec…palec, palec, co z ciebie wyrosło…nie leć w konia z palcem…z palcem bezpiecznie…
Pojawia się nieoczekiwanie ulica, którą suną tysiące palców, niczym ogromne pająki, szepcząc między sobą o tym, że palec zawsze pozostanie taki sam, że palec naprawdę się liczy – to palec był pierwszy, nie kura, czy jajko – palcologia to światło w tunelu poznania, gdzie zbyt długo panował mrok… wtedy na palcu oprzeć uda się to, co palca nie zaznało, to nie ciemna strona palców – to pełen pozytywów palcoholizm!
Palec w mych myślach, nie igraj z palcami, kochanie bądź moim palcem, razem staniemy się Panami Palców…jaki ojciec, taki palec…jadą palce, jadą…czyżbyś wisiał na palcu?
Palcz albo umieraj! Trzeciego wyjścia nie ma i nie będzie! Narodziny palców – krótkich, chropowatych i szerokich, kciuk niewielki…stożkowo zwężających się od podstawy ku paznokciom…inne czworograniaste i pulchne, jakieś kwadratowe…o stawach sękatych, szpiczaste paznokcie w formie migdałów…łopatkowate, kształt nieco trywialny…
palce chude i długie, krótkie i grube, rozstawione między sobą, ściśnięte, zwinne, bez nerwów, gładkie, wysuszone, łączące się na końcu…wszędzie błyskają przeróżne paznokcie – okrągłe, wysmukłe, migdałowe, w kształcie trapezu…kciuki uniesione ku górze świadczą niezbicie o stanowczości i silnej woli, kciuki kuliste, sztywne, skierowane do wewnątrz, zakrzywione…kciuki mają głos! Marsz kciuków! Kciuki na mury! W powietrzu nie ma już ptaków, są latające palce – wskazujące, środkowe i serdeczne! Woda roi się od palców – ryb, które cechuje łatwość asymilacji, estetyka w teorii, zamiłowania artystyczne oraz niewybaczalnie zmysłowe i mistyczne pojmowanie energii…gazy to mikropalce, które wyparły wodór i tlen, tworząc mieszankę nadającą się do oddychania – upalcowienie Wszechświata trwa i trwać będzie aż do końca palca! W ziemi, zamiast dżdżownic, pełzają palce! I drogowskazem twym niech stanie się PALEC…właściwie to, która godzina na pana palcu? Palczenie uszlachetnia i wyostrza zmysły! Ja wypalczam! Do widzenia w krainie zrodzonych z palca! Niebo – palec czeka na tych, którzy żyli w zgodzie z palcem.
Zaraz, zaraz – a palec to palec, czy nie zawsze palec? I nie próbuj tego zmieniać – palcem się staniesz i w palec obrócisz. Understood? Już tylko palce…wszędzie, idą ku mnie, i są w ziemi, i na mym ramieniu, i w uchu…bo ja tak chciałem?
Palec na mnie wskazał i rzekł: „Pójdziesz za mną, rozumiesz?”
I skoro raz poznałem Jego szelest, czy będzie tak wiecznie?
Będzie, będzie, będzie…
Let there be palec, my friend!
Marzec 2008