Uśmiech skraca dystans między ludźmi.

[Marcin Jan KIKUT]

Towarzyszący nam wszystkim nastrój poczynając od pogodnej myśli aż po radosne doznanie całkowitego spełnienia, którego to człowiek może doświadczyć poprzez wspólne postępowanie w określonym celu. Dostrzegając piękno budzącego się na nowo do życia dnia nastraja nas wiara w pozyskanie tej wartości zupełnie za darmo. Wierząc i ufając naszemu dalszemu postępującemu i odczuciu upływającego czasu w nie do końca wiadomej kształtującej się przyszłości udajemy się w miejsce naszego przeznaczenia. Podnoszącego wszystko wokół dalszego działania i pracy rąk ludzkich tak potrzebnej do wytworzenia dalszej wartości będącej kolejnym stopniem pokonywania drogi naszego właściwego postępowania. Chęć usłyszenia melodii, która swym brzmieniem zachwyca nasze poczucie piękna i miłości. Poprzez odnalezienie jej doskonale widać gdzie umiejscowione jest nasze poczucie wartości, które sobie najbardziej w sobie ukochaliśmy. Wiedząc już gdzie ono się znajduje ogarnia nas niczym nieskłócona myśl do jego zagarnięcia ciągnąc nas ślepo i wołając całą przestrzeń wokoło do dokonania się tego zjawiska. Potrzebnej formy i sposobu wyrażenia się we wszystkich wymiarach świadomości człowieka jego ciała umysłu i ducha. Poprze nieodpartą chęć postępowania i zgromadzonej energetycznej sile wartości pochodzących z wnętrza naszej świadomości będącej zarazem domem dla uciech żyjących w nas marzeń. Rozkwitających wciąż doznań niemających początku ani końca uciekających w przestrzeń tak nieuchwytną i nieosiągalną, iż nie istniałoby nic, co można byłoby uznać za jednolitą istniejącą w świecie materię. Jednorazowego otworzenia się na świat i ludzi dostrzegając w tym znajome nam już więzi uczuć przenikających oazę szczęścia kolejnego osiągniętego zamierzenia. Poszukując racjonalnego rozwiązania zagadki tego, co nastraja nas do wędrówki tam gdzie możemy osiągnąć dużo więcej. Okazuje się, że wiąże się, to z dalszą praca nad czymś, czego już wcześniej mieliśmy możliwość spełniania swego wizjonerskiego postępowania. Chęć odnalezienia drugiego człowieka, który niósłby nam przekonującą odpowiedź na dręczące nas pytanie, na które nie znamy jednoznacznej odpowiedzi. Zarysowująca dalszy temat stronniczego ukierunkowania zamierzeń wywoływanych poprzez budująca się w nich możliwość pozyskania korzyści materialnego dobra wynikającego z pracy nad naszą myślową materią. Tego, co chcieliśmy stworzyć a co było naszym marzeniem, które pobudzało dalsza i nieustającą wizję sensu tego działania. Okazało się, iż nie mamy tak naprawdę nic więcej od tego, co sami potrafimy stworzyć poprzez swoja pracę i wynikającą z niej naukę. Możliwość powrotu do dawnych spostrzeżeń, które zarysowały obraz dalszej drogi zmierzającej do odkrywania naszej ciekawości świata i wszelkich jego form istnienia życia. Ociekająca prawdą wizerunku świata rzeczywistego wzbogacająca nas nauka staje się być nieuchronnym zjawiskiem następstwa życia. To mianowicie spojrzenie na powstające bogactwo świata zaznacza w naszym rozumieniu wartość i koszt jego powstania. Docenianie tego skarbu życia i prawidłowe jego ocenianie staje się pomnażać naszą zamożność poprzez spełnianie się tych zjawisk, nad, którymi pokładaliśmy tak wielką nadzieję. Pewność ich powstania będzie w zasadniczej mierze wiązała się z pewnego rodzaju odnalezieniem sensu ich istnienia w środowisku, w którym będą się kształtowały i dawały nam szanse do ich dalszego tworzenia. Każdy element stworzenia świata posiada określona duża wartość, która tworzy go i pobudza do dalszego życia rozbudzając to, co jest w nim najbardziej wartościowe.