Powiem ci, że czytam to z mieszanymi uczuciami. Początek mi nawet przypadł do gustu. Choć ja bym napisała go tak:
„To miejsce, w którym nikt nie jest normalny ani szczęśliwy. Nie jest wolny od trosk czy złości. Każdy ma w sobie choć odrobinę nienawiści. Miejsce to jest piękne i szare zarazem..."
Za dużo powtórzeń. One nie są potrzebne. Zamiast dawać zamierzony przez ciebie klimat psują go.
Kiedy tak czytałam twoje opowiadanie odniosłam wrażenie, że czytam tekst napisany prze dziewczynę między 13 a 16 rokiem życia. Przebija z niego dziecinny tok rozumowania.
Sam pomysł nie jest zły. Wiesz w którym momencie przerwać by czytelnik chciał więcej. To duży atut.
Sądzę, że jeśli popracujesz przy nim będzie z tego coś niezłego. Na miarę wręcz "Abbaratu". Po za tym jestem typem osoby, która uważa, że z każdego można wydusić pisarza na miarę nobla. Wszystko zależy od ciebie.
Pisz dalej. Czekam na ciąg dalszy.
Ocena:
3/10
„To miejsce, w którym nikt nie jest normalny ani szczęśliwy. Nie jest wolny od trosk czy złości. Każdy ma w sobie choć odrobinę nienawiści. Miejsce to jest piękne i szare zarazem..."
Za dużo powtórzeń. One nie są potrzebne. Zamiast dawać zamierzony przez ciebie klimat psują go.
Kiedy tak czytałam twoje opowiadanie odniosłam wrażenie, że czytam tekst napisany prze dziewczynę między 13 a 16 rokiem życia. Przebija z niego dziecinny tok rozumowania.
Sam pomysł nie jest zły. Wiesz w którym momencie przerwać by czytelnik chciał więcej. To duży atut.
Sądzę, że jeśli popracujesz przy nim będzie z tego coś niezłego. Na miarę wręcz "Abbaratu". Po za tym jestem typem osoby, która uważa, że z każdego można wydusić pisarza na miarę nobla. Wszystko zależy od ciebie. Pisz dalej. Czekam na ciąg dalszy.
Ocena:
3/10