Bramy - minicykl [proza poetycka]

[Piramida88]

Tak więc przeczytałam pierwszą część i płonę z zachwytu. Świetnie napisane, bardzo mi się spodobała. Te zdania to prawie same perełki. Pewnie rzecz musiała kosztować Cię sporo pracy. Muszę przyznać, że jest naprawdę obrazo i tęczowo - pozwolę sobie tak to określić.(btw. tęcza jest symbolem boskiego przymierza z ludźmi)
Bardzo ładne przesłania to niesie(raczej kilka, w końcu podmiot liryczny daje nam do zrozumienia niejedno, jak chce się patrzeć, ale sumują się)

Tramwaje jakoś się opierają, ale chyba tylko dzięki motorniczym, którzy z pasją szarpią swoje dźwignie w szaleńczej walce o maszyny. W końcu przegrywają i tramwaje z oleistym mlaśnięciem odklejają się od torów, szybując ponad miastem. Jak wielkie ptaki, ścigają się ze sterowcami z żelaza, gdzie władcy świata niestrudzenie przędą zdradliwe sieci czarnej magii. Duch w maszynie, maszyna w duchu, pokój na ziemi. Każdy jeden krok.

Czerwone były te tramwaje, czy może opalizujące?

m wyżej się jest, tym niżej i boleśniej się upada. Ktoś wciska mi do ręki tanie wino owocowe.

Leciutkie sprowadzenie na ziemię, powtarzam LECIUTKIE. Owoce, kto ich nie lubi.

Oceny nie zostawiam, bo są jeszcze inne części. Z resztą po co ona
Jak na razie bardzo dobrze. Wszystkie gwiazdy uśmiechają się do Ciebie, zauważyłeś? Jak jeszcze nie, to już niebawem...