E. Hauser - "Wieczna gra"

[Gunnar]

Dziękuję za kolejne uwagi. Czy prawidłowo rozumiem, że już przeczytałeś do końca? A może, pozostawiłeś sobie jeden akapit na później? Jeżeli przeczytałeś wszystko, to jakie masz wrażenie co do treści tego opowiadania?

Tak, już skończyłem. 
Zamysł opowiadania ciekawy z reinkarnacją. Nawet jest jakieś przesłanie w nim, zwłaszcza dla rodziców. Sposób narracji miejscami mi nie odpowiadał, ale ogólnie był przyzwoity.

1. Co do nieobecności komunikowania się. Rozumiem tak, że po prostu w nowej sytuacji znacznie rzadziej rozmawiał z ludźmi, niż kiedy pracował w teatrze. To nie wynika z jakiegoś absolutnego braku dostępu do czegoś. Po prostu rzadziej pojawiała się potrzeba czy chęć komunikowania się. Czy proponujesz zastąpić "komunikowania się" jakimś innym wyrażeniem?

ktoś może być nieobecny, rzadziej coś, jeśli już to "nieobecność komunikacji" ale w tym kontekście to nie ma sensu
spróbuj coś pokombinować ze słowami "relacje" albo "stosunki międzyludzkie"

2. Co do znaku zapytania, to po prostu można postrzegać tę frazę jako retoryczne pytanie do czytelnika. Rozumiem, że lepiej byłoby tak nie postrzegać i nie stawiać tam pytajnika, ale autor postawił.

Więc to błąd autora.

3. Dlaczego nie pasuje "pojechał"? Przecież chodzi o początek ruchu. Ważne jest właśnie to, że bohater nie zauważył, jak to się zaczęło, a potem było już późno.

A gdzie pojechał? To aspekt dokonany i sugeruje przemieszczenie w płaszczyźnie poziomej. Podmyte wzgórze może "zjechać", ale tam masz w tym zdanie niedokonany początek procesu z tego co pamiętam.