kocioł diabła

[Toya]

nie rokujemy siostro 
do wieczora  (da Bóg)
rozpuści nas w sobie szarówka 
opróżni lustra i będzie jak wcześniej 
zanim wyrwano nas z łona matki 

płynęłyśmy bez łodzi 
woda była sprzymierzeńcem 
w trwaniu którego nie dało się ukryć 
pod uwypukleniem sukienki 
ledwie widoczne ruchy 
to my 

nieświadome tego co czeka na zewnątrz 
szukałyśmy drogi do światła 
idąc za nurtem który po raz pierwszy zawiódł 
doprowadzając na skraj urwiska 

za którym szaleństwo mieszało się z bezradnością 
w jakimś dzikim tańcu 
niepodobnym do życia