Nic co ludzkie

[Alchemik]

Możesz sobie gadać, że te pełnie nie pochodzą od Księżyca.
Podobno, gdyby nie pływy w praoceanach, nie zmieszałoby porządnie aminokwasowej zupy, aby powstały pierwociny życia.
Każda pełnia w nas pochodzi od miesiąca. Kobiety to wiedzą. Wilkołaki też.
To dziwne jak ciągnie nas do mroku, a jednak wybieramy półmrok.
Gdybyś, Marcinie, zaczął gadać w martwych językach, to wezwałbym egzorcystę.
To nie demon Cię opętał, tylko kaleki anioł.
Zastanawiasz się nad Stworzeniem.
Takie jakieś nietrwałe, a jednocześnie bujne i nieśmiertelne na nawozie z kości.
Nawet te sprzed 65 milionów lat grzechoczą jeszcze, choć dinozaury nie całkiem wymarły.
Latają i obsrywają place jako gołębie.
Tajemnica!
To jest to.
Najbardziej objawia się podczas zaćmienia słońca, o którym nie wspomniałeś w mroku.
Tarcza tego wzgardzonego księżyca tak doskonale pasuje do wymiarów pozornych słońca, aby stworzyć ciemność pośród dnia.
Nie musimy podróżować, żeby wracać z podróży.
To powierzchnia, po której stąpamy niesie nas wśród gwiazd.

Z uszanowaniem

Jerzy Edmund Alchemik