Współczucie [+18]

[Miranda Calle]

Dobra, nie ważne wpuść mnie.

----> "nieważne"

Młodsza niebyła rozmowna, ale podjęła temat

----> "nie była"

Musze sobie ponarzekać.

----> "Muszę"

mam nerwice wewnętrzną

----> "nerwicę"
PS. Nie ma takich jednostek chorobowych jak "nerwica wewnętrzna" i "maniakalno-depresyjna". Rozumiem, że to tylko takie żarty między siostrami

Wiem tak jakby fantomowa noga

----> "Wiem, fantomowa noga"

naszedł pan moją strefę życiową

----> "przekroczył pan moją strefę intymną"

O boże, ale żałosne

----> "Boże"

Ja stawie dziś, ty kiedy indziej.

----> "postawię"

Ta przysługa... Wilcza?

----> powinno być "niedźwiedzia", nie "wilcza".


Tyle zauważyłam, co nieco z pewnością mi umknęło..
W tekście trochę szwankuje interpunkcja i frazeologia, brakuje ogonków w znakach diakrytycznych, ale to nic. Przydałoby się dać więcej życia bohaterom, bo zaiste, dialogi dosyć chropowate. Jedynie główna bohaterka szafuje szczodrze wulgaryzmami, co stanowi główny rys jej charakteru i przez to nie budzi sympatii. Nie podoba mi się także, że bohaterowie zamiast imion mają inicjały.
Zabrakło mocnego zakończenia (a szkoda, bo przez całą lekturę czekałam na jakieś BUM), a najlepsza z całego opowiadania jest scena erotyczna - zaprawdę zacna