wiosną nie myślę wiosną przywołuję wiatr

[lizy]

bym jasny miała sen 
zaszemrzesz
w zbielałych brzozach

w przesmykach włosów

błyśniesz srebrną smugą
zgarniając horyzont aż po zanik 
słońca

zanim usnę wzejdziesz 
pomiędzy myśli płochliwe a błękit 
wypieść to jasne szumienie 

w zamian uwolnię słowo 
pachnące mokrą zielenią i miętą
aż ucichną niedomówienia 

słońce rozkwitnie w czeremchach 
spłowiała cisza wstąpi do nieba