Ogławianie wierzb

[Grain]

Zawsze byłem sezonowcem z widokami na intymność,

w zapamiętanym zadrzewieniu,
choćby z cycuszkami w mundurkach.

Rozpuszczam się wzdłuż gryfu nośnej rzeki,

bez poprzeczki barowej.

Łapię progi struny nie na dziesięć palców,

piórko przeciągnięte wzrokiem na wycieraczce.

Jestem szybowcem. Podrywają mnie myśli,

przenosząc w roździawę z półnagimi dziąsłami.

Padło ostatnie drzewo na mojej ulicy.

Odcięli mi wiatr.