Zaperzyła się z pierwszą ścieżką w przeciągu czasu,
wietrze nawiewającym nachalność porównań.
Zapamiętana w studniczynie z kolorowych cembrowin.
Nadstawiał oczy, niektóre skapywały w dłonie.
Wszystkie piękne, a jakby z kloszardowych spódnic.
Z nominałami wdowieństwa po krótkim śnie w pozycjach miłości.
Przed zimą jego kobieta robi syropy
i nalewki, nawet z pigwy.
Mają ten sam składnik zapachowy ślicznot,
wyprowadzanych z zabawy na herbatę.