Raz, dwa, trzy, czarna Baba Jaga patrzy!

[kubutek28]

Dzięki! Poprawiłem błędy, choć...

Ściółka szeleściła pod stopami trzech powoli kroczących. 

Tu bym coś przeformułował. Kroczący kojarzą mi się z mechami z s-f 

Nie mam pojęcia, jak to zmienić... Zawsze mi się kojarzyło, że jak jest się w lesie na grzybach, to się nie idzie, tylko kroczy i tak mi przyszło do głowy...

Na przykład, karmienie zmodyfikowaną żywnością

GMO 

Modyfikowane magią, więc nie GMO, a MMO... Chwila, moment...

Przy dialogu w więzieniu i powiązaniach rodzinnych zdrowo się uśmiałem 

Taki był zamysł tej sceny, takie rozluźnienie napięcia; celowo dodane te fragmenty o psach

Cieszę się niezmiernie, bo wychodzi na to, że jest sens pisać. Muszę przyznać, że ta wiedźma to już drugi raz mi była wypomniana, że jakoś szybko mi z nią poszło. Na swoją obronę napiszę, że skryłem tu (i w paru innych opowiadaniach) pewien sekret, który mam zamiar wyjaśnić później. I pewnie wtedy zastosuję małą retrospekcję kilku scenek

Bał się, wiadomo, lecz tuż przed rozpoczęciem Ongus, podejrzanie uspokajającym głosem zapewnił, że nikt nie zginie. Tymon był prawie pewien, że jego nauczyciel miał w zanadrzu jakąś sztuczkę i, choć może naiwnie, zaufał mu.

Tu jest zawarte takie "puszczenie oka", że coś jest na rzeczy, ale i tak nie powiem na razie. W ogóle, mam wrażenie, że w tym opowiadaniu kilkakrotnie brnę w takie "powiem później", ze dwa razy sam Ongus przecież sam tak mówi (a może i więcej razy, z dziesięć, na co się Tymon przecież wkurza).

No i właśnie, to czuć (jak sądzę), że wiedźma była trochę takim usprawiedliwieniem dla zadziania się opowiadania, a przecież bohaterowie przebyli podróż w konkretnym, innym, celu. I na tym się w sumie skupiłem, na wyjaśnieniu (i zagmatwaniu w sumie też)paru spraw. Żeby pozostawić czytelnikowi niedosyt, zachęcić do kolejnych opowiadań. "Układanka zdawała się być prawie całkowicie rozwiązana", a teraz "zdaje się rosnąć". Myślę, że można to opisać ostatnią wypowiedzią w opowiadaniu, na dobrą sprawę w tym celu ją napisałem