Droga do szczęścia (CAŁOŚĆ)

[Gunnar]

Wprowadziłem zmiany do tekstu. Tym razem nie będę pisać nic o tym, które z proponowanych zmian zgodziłem się wprowadzić, a które nie.

Natomiast skomentuję uwagi merytoryczne.

Produkcja takich drobnych urządzeń powinna być masowa, a więc i jednostkowy koszt takiego urządzenia niski - jak pudełka zapałek.
Dlatego co za problem wysłać całą garść takich urządzonek, traktowanych nawet jako jednorazowego użytku?

To zupełnie nie jest oczywiste, że one mają być tanie i nawet że one mają być produkowane aż tak masowo. To bardzo skomplikowane urządzenia, a małe rozmiary są jednym z komplikujących czynników. W XXII wieku jeszcze nie osiągnięto takich zaawansowanych technologii, by mikrodrony były tanie.

Myślę, że w XXII wieku dobrze byłaby rozwinięta technologia bezprzewodowego ładowania nawet na większe odległości, co oznaczałoby, że w ogóle jest ono niepotrzebne, bo komputer pokładowy na bieżąco "doładowywałby" mikrodrony w trakcie ich pracy. Co nawet fabularnie rozwiązywałoby sprawę wysyłania ich na dalekie odległości - po prostu mogłyby pracować tylko w określonym dystansie od statku-matki.

To ciekawy pomysł. Nie wpadłem na to. Ale całkiem wiarygodnie brzmi też taka informacja, że ładowanie bezprzewodowe okazało się nie bardzo wygodne i nie zostało szeroko rozpowszechnione.

Ok, technologia mogła podążyć różnymi ścieżkami i rzeczywiście trudno je przewidzieć.

To nie jest przekonujące. Kamera od kamery na podczerwień aż tak bardzo się nie różni - chodzi tylko o zakres odbieranych fal. Wyższy koszt może wynikać tylko z mniejszej skali produkcji takich urządzeń - ze względu na mniejszy na nie popyt.

No, załóżmy, że sama w sobie rejestracja podczerwieni, nawet w mikrodronie, nie bardzo podwyższa cenę. Ale wydłużenie procesu oglądania o kilka godzin nocnych już może bardzo podwyższać cenę. Przecież praca mikrodrona jest droga sama w sobie. A wrażeń to nie bardzo dodawało: zwierzęta wtedy z reguły śpią. 

Jest sporo takich, które żerują w nocy

Czytając ten fragment nie wyobraziłem sobie niczego. Jest zbyt ogólny. Gdybyś opisał konkretne przypadki, wymienił nazwy zwierząt zjadających ryby czy gryzonie (jakie gryzonie?). Trzeba byłoby ten fragment uwiarygodnić pod względem biologicznym, bo sprawia wrażenie, że autor nie ma pojęcia jakie gatunki żyją w amazońskiej dżungli, więc jak ognia unika wymienienia konkretnych nazw.

Rzeczywiście, nie jestem mocnym znawcą zwierząt brazylijskich. W trakcie pisanie tej powieści czasem czerpałem informacje z Wikipedii, żeby wiarygodniej przedstawiać Brazylię. Ale nie starczyło mi entuzjazmu czytać o tym tak dużo, by rozszerzyć fragment, o który Ci chodzi. Napisałem natomiast ogólnie właśnie o tym niuansach, które można uznać za dość ważne dla fabuły.

Warto poświęcić na to trochę czasu. Ożywi i uwiarygodni powieść.
Gdy pisałem niektóre fragmenty (np. opis wyścigu rydwanów czy konkurencji na turniejach rycerskich) to zanim zabrałem się do pisania potrafiłem poświęcić 2-3 godziny na research w sieci, by opisywane zdarzenia były wiarygodne.

I mam ciekawe obserwacje na ten temat. Czasem pisałeś o jakichś zdaniach, że lepiej je usunąć, bo nie są ważne dla fabuły. A tu odwrotnie: chcesz, żeby były opisane pewne dodatkowe informacje, które jednak również zupełnie nie są ważne dla fabuły. Ciekawie, według jakich kryteriów można zrozumieć, co z nieważnego dla fabuły warto pisać, a co nie. Podejrzewam, że po prostu sęk w tym, kto o czym lubi czytać. 

Trzeba właściwie ocenić wagę informacji, jakie chcemy przekazać czytelnikowi. 99% nie interesuje to, co bohater jadł na śniadanie, że skorzystał z ubikacji czy wysmarkał nosa o ile jedzenie nie było zatrute, w kiblu nie była podłożona bomba albo nie chorują na śmiertelną chorobę. Rozumiesz?

Tutaj zaś, zabierasz bohaterów na wycieczkę do brazylijskiej dżungli, jest ona istotą ich działań, napędzającą fabułę. Opisujesz zaś, że "jakieś" zwierzęta zjadały "jakieś" gryzonie. Konkrety w tym miejscu są bardzo istotne dla fabuły twojej książki, inaczej cała ta wyprawa nie ma sensu. Nie musisz rozpychać tekstu, wystarczy za "jakieś" podstawić konkretne zwierzę. Np: "Można było zaobserwować jak Mangusta walczy z jadowitym wężem". I już opis nabiera rumieńców i takie coś przyjemnie się czyta.

Bo na razie wygląda to tak, że czytelnik czyta o wsiadaniu do uniwersalotu, locie, etc. etc. kilka rozdziałów mija i gdy już ma nadejść najciekawszy fragment - cel podróży bohaterów - to okazuje się, że praktycznie nie jest opisany. Czekasz na eksplozję a tu zaledwie zimne ognie.

Choć ze wstępu pamiętam, że Ania ma tam zobaczyć jakieś krwawe sceny gdy drapieżniki zagryzają się nawzajem. Mam nadzieję, że to będzie opisane na konkretnych zwierzętach. Inaczej nie tylko nie przekażesz czytelnikowi żadnych emocji ale nawet obrazów. Zaś to, czy czytelnik polubi twoją prozę czy nie,  zależy czy wzbudzisz w nim emocje lub wywołasz w jego głowie wyraziste obrazy. Inaczej nie będzie miał motywacji, by czytać dalej. Jeśli tego nie będzie, to nie doczyta do końca o świecie przyszłości nad opisem którego tak się napracowałeś.

Pozdrawiam