27-08-2018, 13:46
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 28-08-2018, 07:08 przez Bruno Schwarz.)
O tym, że nie o to chodzi dowiedział się na końcu. Czasem tak już jest.
Rano wstajesz i wszystko jest oczywiste. Ludzie mijają cię na ulicy. Ktoś pozdrowi, ktoś inny zapyta, czy masz pożyczyć na bułkę. Wszystko wydaje się proste, ale kiedy już wracasz do domu, to rzeczy się komplikują.
- Lastryko, granit, czy marmur? – zapytał dozorca gdzieś spod sufitu. – I niech pan prztyknie światło, dodał.
Kudłaty chłopak wymacał na chropowatej ścianie włącznik i w korytarzu rozbłysła żarówka, z wypisanym na niej czarną farbą wulgarnym: „Udław się chuju tą żarówką” . Dozorca stał na podrapanym krześle i z wysuniętym koniuszkiem języka, oznaczającym największą precyzję, patrzył na swoje dzieło.
- Dlaczego on to robi?
- Chyba zamszony piaskowiec – chłopak odpowiedział na pierwsze pytanie, bo na drugie nie było odpowiedzi.
- Zamszony piaskowiec? - zdziwił się dozorca – A nie lepiej coś trwalszego, żeby była jakaś pamiątką?
- Przecież nie chodzi o kamień – żachnął się kudłaty. – Ważne, żeby ludzie pamiętali czyny.
Dozorca mruknął coś pod nosem i wyszedł na podwórze, żeby spojrzeć na pokruszony stopień pod wejściem do oficyny.