Vis vitalis

[Marcin Sztelak]

Umarłych nie warto rozliczać
z obowiązków, szczególnie niespełnionych.

Oskarżeni o wszystkie śmiertelne grzechy
kajamy się w środku tygodnia.
Twarze poczernione popiołem nadają
nam pozór wojowników.

Jednak ołtarze już zimne jak lód
i szkoda wlewać wino
w ziemię przesyconą modlitwami,
aż po zesztywniałe kolana.

Wznosimy więc toast za wszystkie drogi
prowadzące do Rzymów.
A nawet za te odwrócone
w kierunku nieodkrytych biegunów.

Pogrzebane pod powierzchnią
piekła, nieba oraz innych wieczności
jeszcze nie odmawiają
rozgrzeszeń.

A przynajmniej dają prawo niewiary.