(22-05-2018, 10:20)Miranda Calle napisał(a): Łacina wiecznie żywa, choć jej pięć minut minęło. Tutaj potęguje patos, groteskowo podkreśla bezcelowość martyrologii wyznawców kultu jednostki. Program partii – programem narodu.
Amen
(22-05-2018, 12:05)Marcin Sztelak napisał(a): Calkiem udana satyra z dobrze uzasadnionym patosem. I bardzo dobrze wierszowi robi prostota.
Dzięki!
(22-05-2018, 12:12)anna musiał napisał(a): Z tą prostotą czasem trzeba uważać, by nie było za prosto, ale tu się ta formuła broni. Czasami myślę, że fajnie byłoby tak bez zbędnych ceregieli i owijania w bawełnę pisać, co ślina na język przyniesie. To taka poezja częściej znajduje swoich czytelników, jest przystępniejsza, czytelniejsza... ale ja chyba nie lubię chodzić na skróty.
Jeśli chodzi o to trzepanie dywanów, masz kurczę rację. Trzepaki stoją jak stały, ale od lat służą jedynie dzieciom.
Gdzie się podziały wszystkie dywany?
Ja nie lubię udziwnień, dlatego np. wolę Kuczoka od Twardocha. Nie twierdzę, że bez językowych esów-floresów jest lepiej, ale dla mnie osobiście tekst w którym aż się roi od gwiazdek z przypisami bywa często taką troszkę ekwilibrystyczną wydmuszką. Wierzę, że można mówić prosto o rzeczach trudnych. Twardowski pisał fajne, "metafizyczne" wiersze z biedroneczkami i motylkami w charakterze rekwizytów albo Leśmian. Dzięki za czytanie!