Iwanow

[Gunnar]

Iwa­now też tęsk­nił, szcze­gól­nie gdy naszły go wspo­mnie­nia, jak to się z żoną swoją pozna­wał.

Wręcz prze­ciw­nie, droga do związku była usłana roz­ża­rzo­nymi węglami (przecinek) po któ­rych Iwa­now musiał kro­czyć boso. Po pierw­sze teścio­wie jakoś nie polu­bili Iwa­nowa.

Brak przecinka i bliskie powtórzenie.

 Zaw­sze mówili, że jest nie­obecny, zamy­ślony i w ogóle córuś nasza co Ty będziesz z takim urzę­da­sem za życie maiła.

Wypowiedź dobrze wyróżnić cudzysłowem. A maiła i maiła, tylko co? Częsta literówka zapewne z automatycznego poprawienia w Wordzie.

 Ale Iwa­now nie słu­chał (przecinek) wie­dział, że to jego miłość życia i że z nią wła­śnie chce spę­dzić resztę swo­ich dni.

Podkreślone słowa proszą się o przestawienie miejscami.

W każ­dym razie śliczny był. Tak więc sie­dzi Iwa­now przy sto­liku w dobrej, dro­giej restau­ra­cji w cen­trum mia­sta i czeka na swoją drugą połówkę jabłka.

Pomieszanie czasów. Mi osobiście nie przeszkadza, ale profesjonalni korektorzy padliby na zawał

potem jakąś przy­sta­weczkę i zupkę, a jakże (pauza?) pomi­do­rową, oraz danie główne.

Raczej gadał, paplał jak najęty (przecinek) aż w pew­nym momen­cie kel­ner przy­niósł rachu­nek. (...)
Bar­dziej żywy, kolo­rowy(przecinek) praw­dziw­szy niż ten tutaj, niż sam Iwa­now. (...)
Wielka(przecinek) nie­wy­obra­żalna, głę­boko zako­rze­niona w duszy tęsk­nota za domem. (...)
Sie­dział sobie za biur­kiem(przecinek) prze­kła­dał tony doku­men­tów i cał­kiem nie­źle mu się żyło. (...)
Nie było to coś wiel­kiego, dwa pokoje(przecinek) jakaś kuchenka, na pięt­na­stym pię­trze w bloku z wiel­kiej płyty(przecinek) z wido­kiem na mia­sto i wiecz­nie psu­jącą się windą, co jednak Iwa­nowowi nie prze­szka­dzało(przecinek) bo dla zdro­wot­no­ści od czasu do czasu dobrze było się po scho­dach prze­spa­ce­ro­wać. (...)
Nie, nie aż tak słodko, tylko na dwu­ty­go­dniową wyprawę(przecinek) aby zapo­znać się z warun­kami i przy­go­to­wać grunt pod zało­że­nie przed­sta­wi­ciel­stwa. Wsiadł wiec Iwa­now do samo­lotu i pole­ciał, zupeł­nie nie spo­dzie­wa­jąc się tego(przecinek) co się zda­rzy.

Koniec bie­siady a on jesz­cze pier­ścionka nie nało­żył wybrance na palec. Na szczę­ście wybranka chyba zro­zu­miała w czym rzecz i zamó­wiła … butelkę wódki oraz prze­ką­skę. I dalej tak sie­dział Iwa­now, gadał jak najęty a z każ­dym kie­lisz­kiem wybranka serca sta­wała się

Trochę za dużo tej wybranki.

(...) niż sam Iwa­now. Więc leżąc tak i patrząc w to lustro, Iwa­now myślał, że być może jest tylko jakimś odbi­ciem tego dru­giego Iwa­nowa i że, tam­temu jest o wiele lepiej i że, tam­ten Iwa­now jest. Smu­tek jakiś ogar­niał (go) wtedy Iwa­nowa.

A tu Iwanowa.

Tu komuś cos pomógł. tam komuś cos napra­wił, gdzieś kogoś podwiózł. (...) A Iwa­now dupę tez miał miękką.

Literówki.

Tak więc wyca­ło­wał Iwa­now swoją żonę, spa­ko­wał walizki i ruszył w podróż swo­jego życia ...

Wielokropek powinien zacząć się zaraz po słowie.

Na wstęp do czegoś większego to ok, ale jeśli to zamknięta całość to tak jakoś... słabo. Styl poprawny niezgrzytliwy, choć roi się od błędów, od literówek po zaimkoze i powtórzenia. Historia (jej zarys?) mnie niestety nie wciągnęła. Bohater też specjalnie nie przekonał.
Z fajerwerków to to zdanie spodobało mi się najbardziej, ze względu na ładnie rozbudowany eufemizm:

Otóż Iwa­now miesz­ka­jąc jesz­cze wtedy w swoim wiel­kim kraju, co to mie­dzy Europą a Azją się roz­po­ście­rał a w daw­nej prze­szło­ści nawet i o Ame­rykę zaha­czał, pra­co­wał jako naj­zwy­klej­szy urzęd­nik.

Patrze do gwiazdkowego schematu i od siebie mogę dać 2.

Pozdrawiam
Zły Wilk