Instytucje specjalne*

[Marcin Sztelak]

Profanatorzy wszelkich znaków na niebie
i ziemi. Cuda się sypią na głowy;
brokat i popiół.

Pełny garnitur śród popielcowych w roku.
Takie marne przeznaczenia, że aż się nie chce
wysyłać pism odręcznych. 

W sprawie pokoju i wojny. Dobrowolne 
zaciągi i śpiew na ustach:
umarł w butach, a po raju zasuwa na bosaka,
zanudzając świętych prośbą o jałmużnę.

Na ziemi miał przynajmniej darmowe wsparcie.
Odpowiedzialnych instytucji i chłostę
tylko raz w tygodniu.

Pomijając namolne oskarżenia o zbyt szerokie
rękawy. I ręce w nieodpowiednim
kolorze.

Ale o tym nie wolno wspominać, szczególnie
w towarzystwie.

*— Dar boży. Przemilczając nieodpowiedzialne słowo.