wywierszenie na poduszce podwieszonej za wierzeniem

[chmurnoryjny]

No-one lifts their hands

No-one lifts their eyes

Justified with empty words

(The Cure “Faith”)

anioł usiadł na mej poduszce a może to biedronka imperatyw
lotu pod-do-nieba-po-dla-chleba powszedniego naszością 
(narzucenie woli nadprzyrodzeniu mimo że przy-zwy-czajone
jakoś tak jest chyba pewnym faux-pas) mówisz pogłaszcz 
czule anioła delikatnie wykropkuj ale wolałbym tylko

pomuskać go jeśli już nieśmiertelny z natury może sprawiać 
wrażenie więc po co uświadamiać mu brak przyziemności 
chyba to wystarcza że nosi symbole kresu i końce zdań 
na grzbiecie albo rozchełstane niedopowiedzenia wielokropków

czerwony ze wstydu bez zdania po po-duszce 
za codzienną racją (chleba
nie ma 
więc trzeba

uczynić skok o trzy piętra 
w dół
po bułki do biedronki za rogiem ulicy w pobliżu tuwima 
którego patronat jest mi bliski chociaż akurat w tym wierszu

jest pięścią

dla oka co tęskni pieśni i zaśpiewki
do kupletu) póki jest anioł może 
zrobić  mu kawy a może jednak fusami

wypłoszę go skoro nie wypada 
wypraszać za ugłaskiwaniem czasu
bo samo-po-dzielna cielesność 
nie lubi

symboliki a ja nadużywam 
i nie używam

kropek i wersalików (wyjątek uczy-

-nię dla twoich piegów one są

po prostu w zasięgu

palca )