22-02-2018, 18:20
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 22-02-2018, 18:21 przez szczepantrzeszcz.)
Ech, Jak czołg przetoczył się Wrzesień ziemi ojczystej przez piersi, a tutaj... Widzisz Mirku, na jakie tory schodzi dyskusja? Z drugiej strony Stramm i jego kompania zgineli, abyśmy dzisiaj po polsku pisać mogli, więc chyba warto myśl wyartykułować.
Słownik języka polskiego dopuszcza używanie słowa "żelbeton" i, co ważniejsze, wszystkie słowniki do gry w scrabble takoż dopuszczają. Kwestia poprawności jest zatem ewidentna. Skoro nawet słowniki do scrabbli... Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby porozważać, czy używać warto. Nie jedyny to taki przypadek w języku ojczystym. Nie budzi szczególnych emocji więc do dzieła.
Uwagę na temat żelbetu napisałem w oparciu o reakcje pracowników politechniki, w wiekszości budowlańców po habilitacji, którzy za każdym razem, kiedy ktoś użyje słowa "żelbeton" wpadają w dziwną (niekiedy upierdliwą) wesołość i recytują fragment wiersza Mistrza Władysława. Nie wiem co w kwestii żelbetonu powiedziałby profesor Miodek, jednak wydaje mi się, że szukając złotego środka warto uwzglednić opinie fachowców. Audi alteram partem jak mawiali w przypływie liberalnych uczuć starożytni.
Można pomyśleć samodzielnie (używanie mózgu to akt bardzo niewdzięczny, często również niebezpieczny), czy "żelbeton" czy "żelbet". Mechanizm wydaje się podobny jak przy słowie "sanepid" - skracamy oba człony, więc i w przypadku żelazobetonu zasadne wydaje się zastosowanie takiej samej reguły.
Najważniejszym argumentem, który przemawia za formą "żelbet" jest oczywista oczywistość, że każdy skrót oznacza dążenie do zwięzłości. Siłą rzeczy forma "żelbeton" jest mniej zwięzła, więc jeżeli nie potrzebujemy zwięzłości, lepiej napisać "żelazobeton"... Może wówczas coś lepszego niż socjalizm wyrośnie.
Słownik języka polskiego dopuszcza używanie słowa "żelbeton" i, co ważniejsze, wszystkie słowniki do gry w scrabble takoż dopuszczają. Kwestia poprawności jest zatem ewidentna. Skoro nawet słowniki do scrabbli... Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby porozważać, czy używać warto. Nie jedyny to taki przypadek w języku ojczystym. Nie budzi szczególnych emocji więc do dzieła.
Uwagę na temat żelbetu napisałem w oparciu o reakcje pracowników politechniki, w wiekszości budowlańców po habilitacji, którzy za każdym razem, kiedy ktoś użyje słowa "żelbeton" wpadają w dziwną (niekiedy upierdliwą) wesołość i recytują fragment wiersza Mistrza Władysława. Nie wiem co w kwestii żelbetonu powiedziałby profesor Miodek, jednak wydaje mi się, że szukając złotego środka warto uwzglednić opinie fachowców. Audi alteram partem jak mawiali w przypływie liberalnych uczuć starożytni.
Można pomyśleć samodzielnie (używanie mózgu to akt bardzo niewdzięczny, często również niebezpieczny), czy "żelbeton" czy "żelbet". Mechanizm wydaje się podobny jak przy słowie "sanepid" - skracamy oba człony, więc i w przypadku żelazobetonu zasadne wydaje się zastosowanie takiej samej reguły.
Najważniejszym argumentem, który przemawia za formą "żelbet" jest oczywista oczywistość, że każdy skrót oznacza dążenie do zwięzłości. Siłą rzeczy forma "żelbeton" jest mniej zwięzła, więc jeżeli nie potrzebujemy zwięzłości, lepiej napisać "żelazobeton"... Może wówczas coś lepszego niż socjalizm wyrośnie.