Koniec jest początkiem

[Alchemik]

Moi drodzy, a jest tu wielu nowych poetów, zapraszam do pociągnięcia najdłuższego wiersza.
Wystarczy tylko, żeby ostatni wers poprzednika wziąć za swój własny.
Nie ma reguł dotyczących wersyfikacji, bądź też rymowania lub nie.
Tylko bez przesady. Cztery wersy, góra osiem.

Powtórzę swój ostatni zapis i dodam następny.

gdy płonie papier w elektronicznym zasiewie
zero jedynkowych pieśniach zastępujących
trójkowy kodon DNA zasad purynowych i
piramidalna bzdura pirymidynowych obsesji

o tym że przeżywają najsilniejsi w ewolucyjnych
mordach nieprzystosowani w rozczłapanych
kapciach po leki gubiąc geny z rozporków w korytarzach
oddziałów zamkniętych i porcelanowych muszlach


oddziałów zamkniętych i porcelanowych muszlach
w których zagrało oceanicznym odzewem
spuszczanej wody wciąż za mało na świat
nie mogę przytknąć do ucha więc na klozecie siedzę


Wers
nie mogę przytknąć do ucha więc na klozecie siedzę

jest wyjściowym dla waszej improwizacji. Liczę na Was.