Orzechy z lichem łuskane

[Gunnar]

Były dzieci, które wybiegały przed swoich rodziców i zaczepiały zwierzaki, wpychając palce w dziury w kratach klatek. 

Końcówka zdania nie brzmi dobrze, może kasować "w kratkach"?

 Były panny i gospodynie, które zachwycały się króliczym puchem, a, zdawałoby się, nie obchodziły ich korzyści w postaci mięsa. 

Coś chyba za dużo przecinków przy "a"

 Spoglądając na ich inwentarz mocno pocierał kciukiem swe bujne wąsy. 
(...)
Co ciekawsze, znalazł się też ktoś, kto zapłacił im miedziakami.

Zbędne słówko.

 – Wyplujże pan te słowa! – uniósł brwi dziadzio. – Wyglądają ci one na trawione jakim tałatajstwem?
(...)
– Cóż tu dumać? – wzruszył ramionami Tymon. – Przyczaić się wam trzeba, albo lepiej nawet wziąć kogo do pomocy. Bo to nic, tylko złodziej grasuje!
(...)
– Nic z tych rzeczy! – uniósł dłonie wolszebnik. – Słyszeliśmy, że nęka go jakieś nieznane licho.

Tu wtrącenia powinny być z dużej litery.

Tymon zobaczył, że dojeżdżają do sioła – poznał to po drodze, która jakby nabrała śladów użytkowania.
rzekł dziadzio, sapnąwszy z uciechą. Widać, też już domyślił się, że zbliżają się do wsi.

To chyba dla nich nie zaskoczenie? W końcu do domu wracają znaną już drogą

– Ech, pójdę z Baryłą ugadać czy by nie chciał kupić czego

Przed "czy" przecinek.

Młody uczeń maga rzeczywiście umiał już uczynić parę zaklęć tak dobrze, że rzucanie ich tu i teraz nie powinno mu sprawić problemów. Nie wyzbył się jednak strachu przed tym, że wypowiadanie czarów na własne widzimisię może po prostu zaszkodzić, jemu samemu lub otoczeniu. Jak dotąd jego kontakt z magią miał głównie nieprzyjemne skutki.

Fajny rys psychologiczny

Zacna historia z nekromantą. Udany ciąg dalszy.
Pomyśl może o wydaniu drukiem zbioru opowiadań?

Pozdrawiam Serdecznie