uniki

[Alchemik]

niosą słowa na wietrze jak zawsze
w pogoni odwiecznej nie chcesz wiedzieć lub nie wiesz
czy uciekasz czy gonisz narzekasz marudzisz i wrzeszczysz
łzy czerpane obficie ze studni jak wiersze

dusze chcą się wyzwolić nie pozwolisz znów walisz
wznosisz pięści zaciśnięte i w ścianę
próbowałeś już głową

stoi mur.

sam go kiedyś wspierałeś plecami gdy inni na palcach
w lekkim walcu lub tangu z figurami rozgrzani przytuleni
ty z myślami mrocznymi
i z cieniem znów

walczysz

oczy mrużysz przed światłem serdecznym
zaciskając do bólu powieki

może w końcu przytomnie dotkniesz twarzy nieśmiało
tej wybranej kochanej
może ona przypomni

cień rzucony o ścianę
to nie ty