Antybabel

[Alchemik]

Runęły, budowle i wieże,
gdy większość wśród śnienia
zwiedzała inne przestrzenie, a ci którzy
w objęciach nocy tańczyli na scenie,
anielskie pienia wzięli za dyskotekową muzykę.

Nikt nie zauważył końca świata.
Nazajutrz, przy zwykłych codziennych obowiązkach,
dalej robili swoje, biorąc udział
w odwiecznym, szczurzym wyścigu.

Zdziwienie dotknęło dopiero,
kiedy spostrzegli, że wszyscy mówią
jednym, wspólnym językiem.