Artysta, który minął się z powołaniem

[Gunnar]

Rozdział 5, część 1

Lejka z prędkością burzy wpadł na schody.

Prędkość burzy? Hmm... moze "jak burza", "z prędkością burzowego wichru" albo "z prędkością gromu". Bo sama burza... bo ja wiem czy jest taka prędka?

Sms wysłano około godziny czwartej nad ranem, ale Lejka odczytał go dopiero w chwili, gdy czekał na tramwaj, którym zawsze dojeżdżał na komisariat. (...) Postanowił więc nacisnąć na klamkę.

SMS - skrót piszemy dużymi literami. Pogrubione słowa zbędne.

Lekarz przytaknął, wstał i, podszedłszy do stoliczka, zaczął przekładać zawalające go papiery.

Na przecinkach się nie znam, ale w tym wypadku po "i" bym go nie dał.

srebrną, niewielkich rozmiarów papierośnicę.

"niewielką, srebrną" może?

Lekarz uśmiechnął się niewinnie i usiadł na powrót.

Końcówkę bym przestawił "na powrót usiadł".

Inspektor zdawał sobie sprawę, jak bardzo jest zależny od psychiatry i wiedział, że nie zdoła oprzeć się żadnemu żądaniu ze strony ordynatora.

Im mniej zaimków osobowych tym lepiej, choć w tym przypadku akurat końcówkę zmieniłbym z "z jego strony".

Spotkanie z Agatą w kolejnym odcinku
Pozdrawia