Samael

[czarownica]

Pozwolę sobie wskazać swoje uwagi, które nie muszą być słuszne, ale do przemyślenia

Po pierwsze nie widzę uzasadnienia dla użycia średnika w kilku miejscach. Jeśli możesz uzasadnij, bo ja nigdy nie wiem po co w ogóle ten znak istnieje :p

Żywcem palona skóra skwierczała nieprzyjemnym dźwiękiem.

Wystarczyłoby "nieprzyjemnie skwierczała", bo skwierczenie to rodzaj dźwięku, więc jakby masło maślane.

Za otwartymi okiennicami rozpościerała się czarna noc. Z jej gęstwiny dobywały się męskie głosy: dyskusja brzmiała wyraźnie, choć była przyciszona, prawie że wyszeptana.

"Gęstwina nocy" jakoś mi nie pasuje. Lepiej bym tu widziała np. "Z mroku dobywały się męskie głosy". Poza tym ten dwukropek to nie wiem w jakim celu. Niczego tu nie wymieniasz. Zrób kropkę lub przynajmniej myślnik.

nogi jakby w rezygnacji poddały słabnącym językom ognia

poddały się?

Godzinę później do chaty weszło trzech uzbrojonych mężczyzn.

Wcześniej demon określał czas za pomocą truchtów i galopów, a tu wjeżdżasz z godziną Czyli mieli zegarki, a tylko biedny chochlik nie miał, bo nie był u komunii.

Był to krok samobójczy.

No tak nie do końca, bo samobójstwo jest raczej świadomym i dobrowolnym aktem.

Przed tym jeden z nich cisnął na oślep włócznią – ta przecięła wzorowo przestrzeń i wbiła się w brzuch Samaela.

Zmieniłabym to zdanie - "Wcześniej jeden z nich cisnął na oślep włócznią, która idealnie trafiła w środek brzucha Samaela."
Lub jakoś tak

wbiła się w brzuch Samaela.
Samael stęknął z bólu i zahuśtał się na linie. Grot trafił prosto w wątrobę – do ogniska z sykiem nakapało obficie krwi. Po chwili jednak krew przestała płynąć, mimo iż włócznia nadal tkwiła głęboko w ciele i sterczała teraz na dwa metry w przód.
Samael dyszał ciężko, lecz pomimo bólu rozsadzającego trzewia napawał się słodkim smakiem zemsty.

Tu masz zagęszczenie imienia w krótkim fragmencie.

Ktoś ryknął: „ZABIĆ DEMONA!”

Wielkie litery są niepotrzebne, wystarczy wykrzyknik

krzyki ludzkie mieszały się z końskimi

Jeszcze nie słyszałam krzyczącego konia Więc może dopowiedzieć "z końskim rżeniem" czy coś w tym stylu.


Historia mnie wciągnęła. Fajnie się czyta, bo jest lekko, obrazowo pokazana. Podoba mi się postać tego małego demona (który nie miał zegarka), jest bardzo charakterystyczna, ciekawa, pocieszna, zwłaszcza to, że tak dużo mówi. Fajnie, gdyby gdzieś się jeszcze dalej pojawiła. Nie mogę odgonić od siebie porównań Samaela z Wiedźminem, bo mam zboczenie na jego punkcie. No bo niby szlachtuje bez opamiętania, trup się ściele gęsto, a jednak kieruje się zasadami i staje w obronie prostego ludu. I nie do końca jest człowiekiem. I lubi seks. I jeszcze kilka podobieństw bym znalazła
Chętnie przeczytam kolejną część.

Pozdrawiam