Grafomania dla księgowych.

[Miranda Calle]

Zanim przejdę do obiecanych konkretów, chciałabym podziękować za artykuł Śnieżki. Można powiedzieć, że przetłumaczyłeś jego wywody na normalny język - cześć Ci za to i chwała

Wracając do tematu... Oprócz wczesnego Mickiewicza, do grona grafomanów "podręcznikowych" zaliczyłabym F.Dzierżykraja Morawskiego i S. Witwickiego. I pamiętajmy - uspokajając potencjalnych oburzonych - "grafomania nie musi wiązać się z brakiem predyspozycji pisarskich".

A tak na marginesie, ogromnie podoba mi się ten cytat Kundery "Kobieta, która pisze do swego kochanka cztery listy w ciągu dnia, nie jest grafomanką, lecz zakochaną kobietą". No właśnie. Póki pisze do kochanka, grafomanii nie stwierdzimy. Ale jeśli zacznie publikować tę korespondencję np. na blogu? Też nie będzie spełnionej głównej przesłanki świadczącej o grafomanii.
To samo tyczy się wszelkiej maści utworków, których pełno na forach literackich. Póki autor traktuje swoją twórczość z przymrużeniem oka, nie pretendując do tytułu artysty, wszystko jest ok.

Drugą kwestią, którą poruszyłeś w swoim felietonie, jest jakość tzw. mainstreamowej prozy, którego naczelnym przedstawicielem uczyniłeś pana Pilipiuka. I oto nasuwa się pytanie: czy warto pisać arcydzieła, których nikt nigdy nie przeczyta, czy "produkować" dla mas, by miały co czytać w autobusie? O ile z pierwszej działalności nie ma grosza, to z drugiej - a i owszem. Czy pisanie gniotów wpływa ujemnie na wizerunek pisarza? Z pewnością. Ale jeśli te gnioty są kupowane i czytane - to już zmienia postać rzeczy. Historia go oceni za kilkadziesiąt, kilkaset lat. A teraz ma z czego żyć. Poza tym, z tego co mi wiadomo, nie pretenduje do literackiego Nobla. 

Ostatnio znowu trochę przycichłem, ale winien jest Poeta - główny bohater moich opowieści. Rozgrzebałem spory tekst na temat miłości polsko-ukraińskiej, a podobno prawdziwego faceta poznaje się po tym, że kiedy zaczyna, to równiez kończy 

Ano, czekam



I jeszcze parę uwag korektorskich.

Jeżeli coś piszę, to znaczy, że jestem świetny i,[+] co najważniejsze,[+] wybijam się ponad innych. 

Przecinki.

Mogę pójść dalej, się intelektualnie sprężyć i wykazać, że oponent etycznie stoi w hierarchii niżej,[-]  albo w ogóle (i obiektywnie) nisko. 

Bez przecinka.

Lepiej powiedzieć, że gość nie zna się na samochodach,[-] niż nazwać grafomanem.

Bez przecinka.

Nazwijmy rzecz po imieniu: określenie jednostki mianem "grafoman" jest równoznaczne [zarówno] z wykluczeniem tejże jednostki ze struktur społecznych, z dyskryminacją, z[-] segregacją,[+] jak również[i] z masturbacją.

"Zarówno..., jak i..." (kolokacja). Bez "z".

Wnoszę,[-]  o ustanowienie (przynajmniej na terenie Wspólnoty Europejskiej) zakazu używania słowa "grafoman" w stosunku do osób fizycznych, podmiotów prawnych i... ryb lądowych.

Bez przecinka.

Nawet czarną dziurę postrzegamy jedynie, jako horyzont zdarzeń. 

Wielka litera.

Rozważania prowadzone są z rozmachem,[+] jednak w dużym przybliżeniu można je sprowadzić do pytania:,[+] co decyduje o byciu grafomanią,:[b][+] [/b]artystyczny poziom dzieła,[-] czy motywacja autora? 

Przecinek. Przecinek zamiast dwukropka. Dwukropek zamiast przecinka. Bez przecinka.

Twórczość artystyczną, zwłaszcza tę z górnej półki, Filozof uważa za jakąś postacią [formę] dewiacji. 

Jakąś postacią ---> formę.

Poniżej dwa cytaty z "Księgi śmiechu i zapomnienia"

Tytuł w cudzysłowie.