20:58

[erazmus]

Nie jestem pewien, czy pytasz poważnie, Lynch… Od jakichś 10 lat mniej lub bardziej regularnie bywam we Francji i przyznam szczerze, że na przestrzeni tego czasu nie zauważyłem, by coś się zmieniło. Nie jestem fanem Paryża i wciąż moim zdaniem jest tam tak samo brudno i tłoczno, Lazurowe Wybrzeże wciąż jest bananowe (aż tak bardzo mi to nie przeszkadza), Prowansja wciąż jest magiczna, a Bordo (choć pewnie nie jestem obiektywny) mimo tego że jest właśnie multikulturowe i pełno w nim nie tylko Arabów, ludzi z Afryki, ale również Basków, ludzi z Reunion i innych DOM-TOM’ów (znacznie różnią się mentalnością od Francuzów „kontynentalnych”) serio trzyma swój klimat (może to dzięki winie?), a atmosfery północnej Francji, Nantes, Bretanii, Lille chyba nic nie jest w stanie wykrzewić (to z kolei chyba kwestia pogody). Francuzi są dość hermetyczni (myślę, że w tym jest problem, a nie w braku chęci asymilacji imigrantów) i raczej niechętnie „mieszają się” z przyjezdnymi, poważnie dbają i pilnują swojej kultury. Nie będę się chwalić, ale poderwać Francuzkę z krwi i kości to niemała sztuka. Jednocześnie wszyscy głośno mówią, że są tolerancyjni, że liberté, égalité, fraternité, że są otwarci i gościnni (ich socjal znany jest wszystkimi), a potem się okazuje, że wybory wygrywa Front Narodowy. Niby nikt się nie przyznaje, ale ktoś na nich głosuje. I rozmawiając z Francuzami, odniosłem wrażenie, że bardziej się boją Le Pen, niż napływu „cywilizacji śmierci”. Bo pod tym względem od kilkunastu lat nie ma znacznych zmian…

Marcinie, czytałeś nowego Houellebecq’a? Jeśli nie i jeśli wybierasz się/interesujesz się obecną Francją, koniecznie musisz nadrobić.

Może nie śmiećmy w tym wątku. Albo przenieśmy się do kawiarenki, albo zapraszam na PW.