Fundacja Martwych Dzieci

[Hanzo]

Można wskazać wiele błędów, ale wspomnę o (moim zdaniem) najważniejszych:
- powtórzenia
(droga, droga, nagle, nagle, korytarz, korytarz)
- gubisz podmiot
(piszesz o manekinie jako o facecie leżącym na łóżku, chwilę później piszesz, że manekin płakała)
- nie wiem, jak to nazwać, ale to podstawowy błąd piszących horrory (a horrorami jaram się najbardziej z całej literatury)

jego płacz był przerażający.

Nie możesz pisać czytelnikowi wprost, że coś jest przerażające, upiorne, mroczne itd. To tak nie działa. Te słowa same w sobie nie powodują nic a nic strachu. Lepiej opisać dosłownie, jaki był ten płacz (nie wiem, jękliwy, dychawiczny, czy jakiś tam inny), a czytelnik sam sobie powie, czy to jest dla niego przerażające, czy nie.

Narracyjnie jest sporo do poprawienia. Musisz brać sobie serio do serca uwagi czytelników i przypominać o nich podczas pisania...

O fabule ciężko mówić, bo to bardziej jedna scenka niż coś z rozbudowaną fabułą, ale spodobał mi się ten odmalowany przez Ciebie obrazek. Lubię takie chore klimaty. Najbardziej chyba mi się spodobał moment, gdy piszesz, że manekin miał prawdziwe, ludzkie oczy. To było mocne.

Nie czytało się lekko, ale ogólnie jestem zadowolony, że poświęciłem czas temu tekstowi.

Pozdrówka!