Istota rzeczy

[Morydz]

Nalał sobie wina i wzniósł samozwańczy toast.

Nie za bardzo rozumiem, co to znaczy, że toast jest „samozwańczy”. Po mojemu wynika z tego, że toast sam zadecydował, że jest toastem, a podejrzewam, że chodziło Ci o to, że wzniósł toast na własną cześć – to może lepiej właśnie tak to ująć?

Aby do tego dociec, Monreal nie szpera w internecie, pełnym policyjnych botów. Robi coś zdecydowanie bardziej staroświeckiego. Przegląda książkę telefoniczną.

Książka telefoniczna jest chyba aż za staroświecka. Mało kto ma jeszcze stacjonarny telefon.

Więc ile chcą panu zapłacić? – dopytuje się M. Weimar.
- Podwójnie.
- Mhm. Za?
- Pańską głowę.

Mnie osobiście w prozie irytują takie wypowiedzi bohaterów jak „hm”, „mhm” i tym podobne. To oczywiście nie jest błąd, zwierzam się tylko

- Dobrze. Więc strzelił bym do pana po raz pierwszy.

Strzeliłbym – łącznie.

- Radzę się panu zacząć, kurwa, BAĆ!

Radzę panu zacząć się, kurwa, bać. - może taki szyk byłby lepszy?

- Przyszedłeś go zagrażam całemu interesowi kantorów organów i przechowalni.

Coś w tym zdaniu jest porąbane, bo nic z niego nie czaję

- Montuje się komórki macierzyste i koduje informacje w co mają się zamienić.

...informacje O TYM, w co mają się zamienić – na przykład. Wstaw tam coś w tym stylu.

- To bezsensu.

Bez sensu.

Popyt i podaż określa przydatność wynalazków.

Napisałbym: określają.

Dzwonię Ci, kochanie powiedzieć, że te święta spędzisz sama, wiesz?

To nie korespondencja, tylko opowiadanie. Nie musisz pisać „ci” wielką literą.


Chyba już kiedyś o tym wspominałem przy okazji innego opowiadania – Twój styl pisania ma w sobie coś takiego, że ciężko mi czytać w skupieniu i z pełnym zrozumieniem. Nie wiem, czym to jest spowodowane, ale Twoje opowiadania muszę czytać w absolutnym spokoju, czasem jedno zdanie po kilka razy, by wszystko zakodować

Dziwny to tekst, bo bardziej przypomina scenariusz filmowy niż opowiadanie. Właściwie nie dziwię się, że skonstruowałeś go w ten sposób. Wydaje mi się, że często tworzysz tekst tak, że przychodzi Ci pomysł na jakieś alternatywne zachowanie społeczeństwa, a potem budujesz akcję, dla której owo zachowanie ma być tłem. Nie wiem, czy jasno się wyrażam, chyba nie za bardzo W każdym razie takie zabiegi najłatwiej umieścić w tekście opierającym się głównie na dialogach – dlatego tutaj ta forma ma sens i jest wygodna.
Jednak dialogi rozciągnąłeś do granic możliwości... Jedną trzecią można by spokojnie usunąć bez większej straty dla sensu. Mimo wszystko czyta się całkiem przyjemnie. Chociaż jeszcze przyjemniej byłoby, gdybyś zrobił porządek z interpunkcją, jest sporo do uzupełnienia.