Astral

[Laj]

To prawda. Warsztat jest świetny, ale jak czytałem początek, to miałem ochotę zawołać: "Hanzo, prrr..." i uspokoić cię jak wierzgającego konia. Bo tych opisów nagromadzało się coraz więcej i więcej... Znowu to samo zjawisko ścigania się samemu ze sobą, żeby każde zdanie było pełniejsze, bardziej tryumfalne. Ale to chyba nie jest klucz do sukcesu. Wsadź takie zdanie raz na jakiś czas, nawet na kilka stron, a zrobisz o wiele większe wrażenie na czytelniku. Bo tutaj miałem wrażenie, że straciłeś trochę kontrolę nad sobą albo po prostu się popisywałeś i popadłeś w efekciarstwo

Potem całe szczęście się uspokoiłeś i było to jak najbardziej z korzyścią dla całości Wreszcie można się było skupić na akcji, która faktycznie nie zaskoczyła, ale działała na wyobraźnię.
Końcówka za to wydaje mi się trochę uproszczona. Chodzi mi już o sam epilog. Bo znów ostatnie dwa czy trzy zdania całkiem zgrabne.

Natomiast wygrałeś mnie tym:

Myślałam, że nie zasnę, że nie pozwoli mi ciężkie, zaklejające gardło powietrze, ale padłam bez czucia, gdy ostatni refleks czerwieni zniknął za linią horyzontu.
Ostatni raz w życiu śniłam puste sny, pozbawione cierpienia.

Włożone gdzieś w środku, poza tymi wszystkimi efekciarstwami z początku i od razu też dzięki temu bardziej zapada w pamięć
Warsztat masz świetny, ale trochę musisz się stopować w tym pędzie do zwalania z nóg każdym zdaniem, bo to nie o to chodzi. Dozuj nam to, bo się robi taki gęsty syrop

4/5