Przysiega rzucona w wiecznosć

[Hanzo]

On, uprzednio płucząc rękę z piasku w morskiej wodzie[przecinek] przeczesał kosmyk ciemnych włosów okalających jej delikatną twarz

płucząc rękę z piasku - brzmi to dość niefortunnie. Piszesz o Golemie? Chociaż Golem był z gliny, a nie z piasku w sumie. Proponuję: spłukując piasek z ręki.
No i brakuje przecinka.

przeczesał kosmyk ciemnych włosów okalających jej delikatną twarz – kochał każdy jej szczegół – duże, zielone oczy, lekko garbaty nos i pełne, kształtne usta. Kochał jej miękkie włosy oraz rumieńce barwiące jej policzki.

Jej numer 3 i 4 spokojnie można usunąć. Pierwsze i drugie również dałoby radę, ale to już bardziej przeredagować całościowo zdania.

Wiedział, że kobieta czuje to samo do niego. Ona wykonała nagły ruch, śmiejąc się dźwięcznie. Delikatnie i czule ucałowała jego usta, kładąc dłonie na jego piersi.

Zamiast podkreślenia proponuję:
Wiedział, że ona czuje to samo do niego. Wykonała nagły ruch, śmiejąc się dźwięcznie.
Dalej masz zdublowane "jego".

– Kocham Cię – powtarzała

Z małej litery.

– Ja ciebie też – odpowiadał[przecinek] patrząc się w jej wiecznie rozmarzone oczy.

Pogrubienia bym wywalił. Brakuje przecinka.
"Ja ciebie też" - tutaj subiektywnie naturalniejsze wydaje mi się "A ja ciebie", lecz to tylko rzecz gustu.

- Udowodnij! – Droczyła się z nim, jednakże nagle spoważniała, a jej słowa nabrały poważniejszego tonu.

Pogrubienie - powtarzasz to słowo. Było parę zdań wcześniej. Jest na tyle charakterystyczne, że rzuca się w oczy.

Złóżmy przysięgę! – zaproponowała, bynajmniej nie żartując

Zdanie wcześniej piszesz, że jej słowa nabrały poważnego tonu. To takie sprzedawanie czytelnikowi po raz drugi tego samego, tylko innymi słowami.

Słowa przysięgi wydają mi się zbyt górnolotne. Rozumiem o co chodziło, ale subiektywnie wydaje mi się, że ciut przesadziłaś.

!– po tych słowach ona rzuciła mu się na szyję, całując go, a po jej policzkach popłynęły łzy wzruszenia.

Proponuję:
po tych słowach rzuciła mu się na szyję i pocałowała, roniąc łzy wzruszenia.

Byli bratnimi duszami, które potrafiły odnaleźć się w zamęcie ludności, wśród której przyszło im żyć.

Dziwnie brzmi. Ludzkości chyba pasowałoby bardziej.

Zasnął szczęśliwy, wiedział, że chce do końca życia budzić się przy tej kobiecie, że nie opuści jej nigdy.

Proponuję:
Zasnął szczęśliwy, wiedział, że chce do końca życia budzić się przy tej kobiecie i nigdy jej nie opuści.

Zrozpaczony, po godzinach szaleńczych poszukiwań i desperackich nawoływań wskoczył do chłodnej wody.

Mi się wydaje, że w tym zdaniu nie potrzeba żadnego przecinka.

Spóźnił się, spał, pławiąc się w swojej samolubności gdy ona tonęła, nie uratował jej, swojego życia i przeznaczenia. Zaprzepaścił życie dwojga ludzi – swoje i ukochanej. Pałał nienawiścią do swojego jestestwa.

x4
Ten zacytowany fragment w całości trzeba napisać od nowa.

W akcie desperacji próbował ją reanimować kilka razy

Ogólnie opowiadanie kojarzy mi się ze swojskim, wiejskim klimatem może jest nawet osadzone w przeszłości. Wspominasz kilka razy o osadzie i pewnie stąd takie skojarzenie. Dlatego pogrubione słówko nie współgra mi z klimatem opowieści.

Mogli pożreć go nawet cyklopi, którzy, według wierzeń jego ludu, podtrzymywali grunt całego świata, aby nie wpadł do owej otchłani.

Pogrubienie zbędne.

Urwisko, dotarła na jego skraj i zobaczyła.

Dotarła na skraj urwiska i zobaczyła.

Mimo że leżała jak kukła czulą, że jej wnętrze się rozrywa na wiele małych kawałków.

czuła

W końcu się podniosła, rozglądając się oszalałymi oczyma wokół.

W końcu wstała, rozglądając...


1) Pomysł sam w sobie uważam za fajny.
2) Warsztat kuleje, sporo pracy, ale idzie się tego wyuczyć.
3) Podoba mi się baśniowość i niedopowiedzenie szczegółów świata przedstawionego.
4) Nie podobają mi się fragmenty napisane kursywą. Trochę to takie myślenie za czytelnika. Niewiele wnosi.
5) Interpunkcja jest dobra. Nie bezbłędna, ale przyzwoita.
6) Powtórzenia i zbędne wyrazy to chyba główny problem Twojego stylu.

Pozdrawiam!