Pasażer

[Laj]

Dobre, naprawdę dobre. Na początku myślałem, że ten człowiek w meloniku to jakiś przybysz z zaświatów. W sumie ubierał się jak ostatni idiota, więc czemu nie... Rozumiem, że ten czarny melonik miał być znakiem rozpoznawczym, żeby czytelnik od razu załapał o kogo chodzi...
Nie pasuje mi natomiast to, że ktoś, kto planuje zemstę przez piętnaście lat i powinien być chłodnym, metodycznym mścicielem, ubiera się w taki sposób.
Przy okazji, czytelnik nie jest głupi. Uważam, że w ostatnich zdaniach można spokojnie usunąć wzmiankę, że znaleziono czarny melonik. Niepotrzebne. Czytelnik już wie, że to nie był przypadek.
Podoba mi się bardzo narracja. Jest płynna i przyjemna w odbiorze. Zwracasz uwagę na ciekawe szczegóły, przez co Twoje opisy nie nudzą i się nie dłużą.

Jedna z pań w kasie sączyła parujący napój z plastikowego kubka, druga piłowała czerwone paznokcie.

Na przykład tu. Prostota, w jednym zdaniu, ale opis, choć niezwykle lakoniczny, doskonale oddaje klimat tego miejsca i bez trudu można to sobie wyobrazić, jeśli choć raz było się na dworcu.

Daję 4/5 za melonik na końcu i za to, że facet był niepotrzebnie ubrany jak pajac. Można to motywować, że był szaleńcem, ale tacy jak on ubierają się normalnie