Pierwszy mag elementu ziemi

[Laj]

Przebrnąłem, choć nie było łatwo. A głównie dlatego, że czułem się w tych klimatach obco. A Ty tego zadania nie ułatwiałeś. Czułem się zasypany ogromną ilością dziwnie brzmiących i nic-nie-mówiących nazw własnych. Nazwy krain, nazwy ludów, imiona... Czasami coś wytłumaczysz, np. o bóstwach albo Razakanach, a czasami nie. Występuje też sporo postaci, ale właściwie żadna nie jest wyrazista, przez co nikt nie zapada w pamięć.
Samo oczekiwanie tego oddziału na atak najeźdźców bardziej przypomina rozmowę w kolejce do laryngologa w przychodni NFZ niż jakieś faktycznie zdarzenie, któremu powinny towarzyszyć opisy nadciągających oddziałów, dźwięków z tym związanych i opisów tej hordy. A tu tylko jakiś luzacki dialog, a potem coś w stylu: "Ok, zaczynamy".
Opis bitwy wyszedł w miarę poprawnie.
Natomiast opis tego jak nagle Marik, który już-już ma umrzeć, nagle czuje coś dziwnego w klacie, wstaje i staje się rzeźbiarzem piasku w 3D. Właściwie prawie w ogóle się nie zdziwił. Od razu wywijał piaskową pięścią i nawet bez żadnej praktyki nauczył się manipulować gęstością piaskowego muru. Łatwizna i codzienność, nie? W końcu dzień wcześniej żonglował żużlem bez dotykania
Podobał mi się zabieg z formatowaniem tekstu (wyśrodkowanie, wyrównanie do prawej). Dobry pomysł i zastosowanie. Było też kilka smaczków, zwłaszcza w dialogach, które chyba wychodzą Ci najlepiej.
Ale niestety w mojej głowie została po tym opowiadaniu pustka. Za mało wyjaśnienia wplotłeś w tekst, przez co wszystko wydaje się obce i chaotyczne.
Widzę, że masz problemy z przelaniem swojej niewątpliwie bogatej wyobraźni na wirtualny papier. W tekście jest dużo luk i chociaż sam pomysł jeszcze mógłby się obronić, to został przedstawiony zdecydowanie zbyt ubogo i bez większej dbałości o czytelnika, który w gąszczu wydarzeń i mnogości postaci po prostu się zagubił.
2/5