Silniejszy układ

[Laj]

Niezwykły pomysł na opowiadanie. Makabryczny, ale o to przecież chodziło. Właściwie od początku do końca trzyma w stałym napięciu i całe szczęście nie ma momentów, gdzie jakimś głupim błędem zrujnowałbyś ten misterny domek z kart. Może opowiadanie mogłoby być "gęstsze", a postacie trochę lepiej opisane. Bo w sumie potrafię sobie wyobrazić tylko Gracza Pierwszego. Rozumiem, że nad wszystkim góruje nuta tajemniczości, ale kilka dodatkowych opisów by nie zaszkodziło. Zwłaszcza, jeśli udałoby się je utrzymać w takim klimacie jak reszta opowiadania.
Skupiłeś się na samym pomyśle i wokół niego dobudowałeś fabułę. Pomysł jest na tyle wyrazisty, że trudno się dziwić...
Jest jeden moment, który powinien być napisany dużo lepiej. Chodzi mi o fragment, kiedy jeden z graczy mówi: "życie". Zostawiłeś to samo sobie, żeby czytelnik sam sobie jakieś tam emocje poczuł. Ale tutaj potrzeba poprowadzenia za rączkę. Brakuje reakcji drugiego gracza. Brakuje napięcia. Równie dobrze mógł powiedzieć: "Bułka z chrzanem".
Postać krupiera też mnie trochę rozczarowała. Nie sprawia wrażenia zimnego i obojętnego mistrza gry i chyba jest trochę za uprzejmy. Ten gość powinien być maksymalnie oszczędny w słowach.
Generalnie umiejętnie prowadzisz narrację i umiesz stworzyć specyficzny klimat napięcia. Opowiadanie nie zaskakuje (poza momentem odrzucenia płacht), nie ma zwrotów akcji, ale i tak czyta się dobrze.
Jest makabra, jest klimat.
Zakończenie średnie, chociaż nie sposób nie zauważyć, że przez całe opowiadanie przewija się motyw samochodowego radia. Nie spełnia on żadnej funkcji poza klamrą kompozycyjną i pretekstem do opisów sytuacji. W sumie lepsze to niż pogoda.
Zastanawiam się między 3 a 4, bo w sumie trochę tych niedociągnięć wymieniłem, ale z drugiej strony niewiele trzeba zmieniać, żeby opowiadanie nadawało się do publikacji, więc wystawiam 4/5.