Darowanemu koniowi zagląda się w zęby

[Gunnar]

Obiecałem, że przeczytam któryś z Twoich starszych utworów i niniejszym dotrzymuję słowa

Tymczasem bestia dziwacznie zagulgotała, po czym poczęła zbliżać się do Stracha na Wróble. 
(...)
Potem zawył głośno, po czym kilkoma susami oddalił się, gnając niczym wicher w stronę lasu.
(...)
Wyszła z samochodu, po czym zbliżyła się do bagażnika, przymocowanego do dachu pojazdu.
(...)
Potem kierowca przekręcił kluczyk w stacyjce, po czym zawrócił samochód i ruszył drogą,

Konstrukcja "po czym" zazwyczaj nie brzmi dobrze i osobiście jak piszę staram się jej nie używać.

Tylko Bękart odczuwał radość. Leżał na parapecie i dla niepoznaki niewinnie oblizywał swoje łapki. 
(...)

Jabłoński pogładził gęstą szczecinę pokrywającą jego twarz

Zbędny zaimek.

po czym przeczesał wzrokiem ukryte pod płaszczem nocy podwórze.
a jego blond czupryna sterczała na wszystkie strony niczym kłosy zboża po gwałtownej burzy.

Piękne poetyckie perełki wśród dobrej prozy

Przytaknął ruchem głowy gospodarz.
(...)
otrzepując w ten sposób z przedmiotu pył oraz i kurz. 

Zbędne dopowiedzenia.

Po jakimś przeraźliwe krzyki, jeden po drugim, ucichły.

Tu chyba zabrakło jakiegoś słowa.


Opowiadanie w takim stylu miło przeczytać. Sporo zaskakujących scen, odpowiednia liczba niedopowiedzeń, fantasy i powiało horrorem.
Oprócz nielicznych potknięć naprawdę dobre i stylistycznie i treściowo.

Pozdrawiam serdecznie