Bractwo Żywiołów

[Hanzo]

Był głodny, zmarznięty, wyczerpany, a jednak nie pozwolił sobie na choćby jęk. Czuł nienawiść do swoich rodziców. A oni? Oni nic do niego nie czuli. Jakby był powietrzem. Czy był w domu, czy nie, im to było zupełnie obojętne. Jedyne miejsce, w którym Arthur czuł się bezpiecznie była łąka: cień gruszy, strumyk płynący koło niewielkiego lasu, śpiew ptaków, złote kłosy zboża, ciepłe promyki słońca, pieszczące twarz. Chłopiec był samotny. Po części wynikało to z postawy innych dzieci, które za każdym razem gdy go zobaczyły, uciekały z piskiem. Dlaczego tak było? Ponieważ we wiosce Daughton, wiecznie plotkowano o jego rodzinie. Jedni sądzili, że w jego domu straszy, drudzy byli przekonani, że jego rodzice to sataniści. Kiedyś nawet była pogłoska, że oni wszyscy to czarnoksiężnicy, którzy zamieniają ludzi w szczury.

To razi od razu w oczy. "Być" we wszelkich odmianach to słowo-pułapka. Trzeba z nim uważać, bo lubi być nadużywane.

Po części wynikało to z postawy innych dzieci, które za każdym razem gdy go zobaczyły, uciekały z piskiem.

Przecinek po "razem".

Ponieważ we wiosce Daughton, wiecznie plotkowano o jego rodzinie.

A tu z kolei przecinek niepotrzebny.

Przytulił gruszę na pożegnanie, i ruszył w przeciwną stronę, powłóczając nogami.

Powłócząc.

Arthurowi było bardzo przykro z tego powodu, ale sprawiał wrażenie, jakby go to w ogóle nie obchodziło. Arthur dotarł wreszcie do bramy prowadzącej do domu.

Powtórzenie.

Jego rodzice siedzieli w salonie, w świetle bijącym z kominka. Jego matka nie raczyła nawet obrócić głowy, a ojciec poruszył się nieznacznie w fotelu, lecz też na niego nie spojrzał.

I kolejne.

Szesnastolatek wszedł cicho po drewnianych schodach i wszedł do swojego pokoju.

Powtórzenie.

Rozmawiali, zaśmiewali się, i leżeli pośród wysokich traw.

Bez przecinka.

- Arthur... - wyszeptała dziewczyna - Jestem tutaj!
- Gdzie? - spytał zrozpaczony - Nie widzę cię!
- Arthur, ratunku! Pomóż mi! - krzyknęła dziewczyna.

Proponuję usunąć drugie pogrubienie.

Styl jest barwny. Interpunkcja jest w porządku. Uważaj na powtórzenia i moim zdaniem będzie dobrze. Fabularnie mnie nie przyciągnęło, ale to tylko dlatego, że mam zupełnie inny gust. Kto lubi takie historie, powinien być zadowolony.

Jest poprawnie. Unikaj powtórzeń, bo to Twój główny błąd.

Pozdrawiam!