[Dramat/Tragedia] Zimowy list dnia następnego

[vysogot]

.

CHÓR
więc nie skonał ten żar
wśród ruin z popiołu
ani serca szeptanie
pośród zgiełku tłumu

ON
z lekkością płatka rozgrzanego we śniegu
zatliłem się do lotu
pełnego wdzięku
i słodyczy braku tchu

ujęty twym rozmachem
swobodą wyrazu
cierpką samotnością wpitą w ciało rozkoszy

twoje włosy tak złote

ONA
ja rozmyta odurzeniem
szczęściem upojenia
owinęłam cię w pościel oschłego poranka

ON
gdybym cofnąć mógł zegar
to bym tego nie zrobił

ONA
może wolniej jedynie
z czułością czas mógł tykać

ON
żądza niebywała
teraz pali tęsknota
sam będąc żyję
z tobą leżąc kocham

twoje włosy tak złote

CHÓR
więc nie skonał ten żar
wśród ruin z popiołu
ani serca szeptanie
pośród zgiełku tłumu