„Czego oczekujesz od świata…”

[DemR]

„Czego oczekujesz od świata…”
Spotkałem kogoś, kto nie umiał smucić się wcale,
Nie przejmowały go w ogóle, jego doczesne żale,
Zapamiętałem te kilka słów, które powtarzał stale:
„Czego oczekujesz od świata, dawaj światu!”
Dużo czasu minęło, zanim sens tego zdania dostrzegłem,
Spaliłem stare kartki, postanowiłem pisać nową księgę,
Nie spodziewałem się, że przestrzeganie tego będzie takie ciężkie,
Ale dzięki temu, mimo wątpliwości świata, moja dusza dalej marzy,
Mimo, że ludzie zadają ból i rany, dalej uśmiech mam na twarzy,
Nie bacząc, że człowiek ocieka nienawiścią, darze go miłością,
Nauczyło mnie to też, by wybaczyć innym czyny,
Za które nie przeprosili do swojej, ostatniej godziny,
Pozwala mi codziennie, wierzyć szczerze, całkowicie,
W tych, co zwątpili w moje siły, przekreślili moje życie,
Nie muszę być wobec drugiego, takim, jakim on był względem mnie,
Daje to, co we mnie najlepsze i tyle ile tylko mogę tego dać, bo chce.