- I w dodatku trzeba w kółko zapierdalać z krótką przerwą na papierosa. Nikt nie dba o miejską zieleń, bo ludzie mają inne kolorystyczne preferencje! – dodał kierownik do spraw strategii i planowania.

- A najgorsze jest to, że trzeba zabić w sobie dziecko i potem udawać, że jesteśmy dorośli!

- Żyjemy w świecie, dla którego jedyną świętością jest spokój! – dodał kierownik.

Naczelnik spojrzał na kierownika dobrodusznie i zaproponował, że mu przeczyta jeden ze swoich wierszy, ponieważ poczuł w nim bratnią duszę, a w sobie potrzebę wypowiedzi lirycznej. Kierownik skinął głową i sięgnął do wewnętrznej kieszeni fartucha po paczkę Popularnych.

Strugaczka chrząknął, kaszlnął i wyjąwszy z szuflady biurka gruby brulion, poślinił palec wskazujący i począł pospiesznie przewracać kartki.

- O jest! – zawołał radośnie, jeszcze raz chrząknął i zaczął czytać: