Cytat:Kiedy za oknem taki skwar, może chciałbyś poszurać mną jak szmatą po krochmalu, nago?
Pozamiatać mną w dziwnych miejscach? Na babci bursztyny rozsypane mnie rzucić i zalać do procent powyżej?
Jak postawisz mi mur, ja sobie stworzę chmurę, by nań wejść. Albo ławkę podstawię, takie mam ciężkie od żądzy sumienie.
Jak mogłeś nie pozmywać naczyń? Nie wierzę...
To ja cały dzień się wspinam, by donieść informację... O wszach i wsze (dont vous a parlé mon coeur). 
Po ustach palec jak smyk, smyr-smyr.
Sza. Nie dowie się nikt. Nie zmienię się w sopel tak jak ty. O nie. Nie dam się!
Halo! To ja! Najdroższa wariatka twa, na nerwach wciąż będę ci grać, jak na bębnie: ram-tam, tam!
Być może potrafisz namalować mi uśmiech Giocondy, na niebiesko powietrzem? Mam pędzel.
Staram się, bo sny. Chcę więcej! Amarantowy szampan sprowadzany z Chin i trawiaste dywany, 
bierzesz mnie wśród pszczół tak doskonałych, a potem lepię ci ciasto z dżojstików, cukrowej waty i żelek Haribo. 
Czujesz, jakie wilgotne? Puszyste?
A ty znów jesteś na diecie?