Cytat:Dawno, dawno temu, kiedy nie znano jeszcze uczucia pragnienia, króla odwiedził pewien farmer.
- Witaj farmerze! Po co przybywasz do mojego królestwa? – zapytał król.
- Przybiegłem tutaj z pewną sprawą, a zarazem prośbą.
- Co znowu?
- Chodzi o to że ludność narzeka, że jest ponuro i ich kwiaty nie chcą rosnąć! Nasze plony też są marne!
- Ale co ja mam do tego?
- Nie wiem. Może ktoś stworzyłby coś, co pomogłoby roślinom?
- Na początku radziłbym się dowiedzieć kto, co i gdzie ten ktoś jest. Chociaż mój kuzyn wspomniał coś o jakimś płynie. Trzeba by było się do niego udać.
- Więc kiedy się król do niego wybierze?
- Co?! Jeszcze czego! Nie mam czasu na wasze zachcianki! Sam tam pojedź!
- Dobrze królu! – powiedział farmer wychodząc z pałacu.
Po długiej wędrówce farmer dotarł do krainy śnniegu i lodu. Tam spotkał wreszcie kuzyna króla – Edzia.
- Co tu robisz farmerze? – zaczął rozmowę Edzio
- Przybyłem z prośbą o coś, co by przeszkodziło w usychaniu roślin.
- Aach... Dobrze, powiem ci. Musisz wziąć około 9 kopaczy i wykopać ziemię w miejscu, które zaznaczyłem na mapie.

- Ale skąd ja wezmę 9 kopaczy? Jedynie król mógłby mi ich dać, a on nigdy się nie zgodzi!
- Zgodzi się, zgodzi. Powiemy mu, że w tym miejscu jest skarb.
- Dobrze, ale jak się z nim skontaktuję?! Przecież nie będę znowu szedł do mojej krainy!
- Nie martw się! Zadzwonisz z mojego telefonu! Mam akurat darmowe! – rzekł Edzio podając telefon farmerowi.
Po długiej rozmowie i czasie czekania, król przybył z dziewięcioma kopaczami do kraju Edzia.
- Mam nadzieję, że będzie tam skarb! – powiedział król i wyruszył ze swoją ekipą wykopać obiecane bogactwa. Gdy byli już na miejscu, poczeli kopać. Kopali już 9 dni i 9 nocy, a król ciągle się niecierpliwił. Wreszcie jeden z kopaczy krzyknął
- Co to?!
Woda tryskała wokoło. Farmer krzyknął:
- Juhuuuu!!! Woda! JUHUJUHUJUHUJUHUJUHU!!!! Padał sobie deszcz, padupadupadu! – zaczął śpiewać – Skakał wokół ze szczęścia, raz lądując na trawie, a raz na... To zaspokoi potrzeby usychających roślin!
Król denerwując się rzekł:
- Więc okłamałeś mnie kuzynie! To nie skarb!
- Ależ to jest skarb, panie! Dzięki temu wszystkie problemy się skończą!
- Giń mendo! – krzyknął król wbijając swój miecz w brzuch Edzia. Ten jednak powstrzymał atak i wbił lodową dzidę w pierś króla, który rozpadł się na tysiąc kropli wody.
Po śmierci króla przez 9 dni i 9 nocy lały mocne deszcze.
Edzio potem rzekł:
- Niestety przez śmierć króla, będziemy zawsze już czuć pragnienie, co oznacza, że się uzależnimy od wody! Brak wody może spowodować choroby, lub nawet śmierć!
Ludzie nie słuchając Edzia chętnie pili wodę.
Do dzisiaj woda jest używana do picia i podlewania roślin.
Tak zakończyła się historia o królu, który był egoistą i farmerze, który chciał dobrze dla ludzkości.

Cytat:"Edzio jednak powstrzymał atak i wbił dzidę z lodu w pierś króla, po czym on rozpadł się na tysiąc kropli wody."