Via Appia - Forum

Iskry poddane sennym wizualizacją czerpią z rzeki ciszy.
Wręczone w realizmu płaszczu palą osobowość.
Sufit nad nimi będący drogowskazem opiera się na grawitacji.
Poprzestawiane strony w halucynogennej sferze wirują pośród emocji.
One same brutalnie nakładają się na siebie.
Serwowane jako lazania wspomnień z sosem obecności.
Nurt nie szczędząc wulgarnych sprzeciwów porywa słowa świadomości.

Mój drogi! Powiem bardzo prosto. Czasem człowieka coś swędzi i myśli że to talent. Lepiej wtedy się po prostu podrapać i liczyć że przejdzie, bo to jednak może nie wena.

To co napisałeś może być wszystkim: luźnym zlepkiem zdań, majaczeniem w gorączce, bredzeniem w ostatecznym stanie przepicia, jedynie wierszem to na pewno nie jest i nie będzie.

// gorzkiblotnica


Moim zdaniem jest zbyt przegadany. Zdania są przydługie i przesadzone w kwestii epitetów. Całość "wiersza" gubi przesłanie. Ciężko złapać sens tego, co chcesz powiedzieć po prostu. Utwór jest zdecydowanie do poprawki. To co tutaj przedstawiłeś trzeba by rozbić na dwoje i trochę ograbić z "uwznioślenia", a może by się coś wyklarowało.
W tym stanie 1/5