Via Appia - Forum

Z promieni słońca,
wzdłuż muru z cegieł czerwonych,
idę znów,
myślę,
czekam.

Z pośród tysięcy słów,
co kłębią się
w mojej duszy,
odnajduję jedno,
najpiękniejsze słowo,
najsłodsze,
najmilsze mi.

Wśród chórów anielskich,
głośniej i mocniej,
niż trąby potężne,
rozbrzmiewa mi ono,
króciutkie słowo,
imię wspaniałe.

Ono łapie mnie,
ukrywa,
zamyka serce me
i trzyma z daleka.

Złamać więzy,
wykrzyczeć,
dotrzeć do...
Do najsłodszej.

ocena: 1,5/10 (Kheira)
Ocena: 1/10 - Nebraska

Zaproponowałabym kilka zmian (Rafciu, zrobisz z tym, co zechcesz):

"w mej duszy"- zmieniłabym tę archaiczną formę zaimka na w mojej

"dotrzeć do, hm..."- zostawiłabym ten wielokropek, ale pozbyła się "hm", tego typu "wtrącenia" są dobre w dialogach.

tak jak mówiłaś zrobiłem korekty, szczerze mówiąc dalej dobrze wygląda ten wiersz. teraz zobacz jak to wygląda z zaproponowanymi przez ciebie korektami. pozdrawiam

To jedna z tych poezji, która nie jest dla mnie zagadkowa, wszystko brzmi tak dosadnie, wiadomo o co chodzi, nawet się nie zastanowiłam.

1/5

Pirania