Via Appia - Forum

Mała rozprawa nad samym sobą.

Małe formy są bardziej kochane. Jak maleńkie kobiety. W małej można więcej zobaczyć. Jak przez szkło lornety. W małej formie więcej się mieści, pozytywów. W małej kobiecie jest więcej złości, skondensowanej. W małym kwiecie jest więcej płatków. W małej torebce więcej rąk. Mały ptak ma więcej poruszeń. A małe pisklę więcej puchu. W małym kielichu jest więcej mądrości. W małym kościele więcej wierności. Mały człowiek jest bardziej widoczny. Kiedyś komputer potrzebował mieszkania. Dzisiaj czeka cierpliwie w kieszeni.
Mały mózg by wszystko zrozumieć.

Mamy tutaj sporo trafnych spostrzeżeń. Małe oko, a tak dużo mu przyjdzie zobaczyć, choć jest tylko narzędziem.
Świat jest w pigułce, znaczy się, że nie wszystko to farmakologia. Tik taki i kasztanki?
Na prawdę przyjemnie się czytało. Taka esencja, chyba dla każdego, no i wyszła całkiem sensowna miniaturka.

Cytat: W małym kielichu jest więcej mądrości

tak

A mnie to w ogóle nie ruszyło. Trochę tak jakbyś był w sztabie Mitta Romneya i przekonywał naród, że „Wielki Ptak” wcale a wcale nie ma znaczenia. W sumie… tekst dla kobiet smutnych i zawiedzionych, bo co z tego, że duże może więcej, jak przecież małe jest piękne, niewiasty, pokochajcie swoich facetów i ich rozmiary… Dobra, głupi żat... A tak poważnie – całkiem zgrabna apoteoza minimalizmu z pomysłową puentą. Jak na miniaturkę przystało.

Jeśli chodzi o mnie – dość mocno irytują te dopełnienia zdań umieszczane po przecinku. Dziwna i denerwująca maniera (zakrawająca o błąd, nie o środek artystyczny), zupełnie nieprzystająca to wydźwięku całości, niekonsekwentne to, bo przecież chwalisz prostotę… Przeczytałem i prawie natychmiast zapomniałem. Może i fajne, tylko po co, jeśli nie wzbudza absolutnie żadnych uczuć. Przynajmniej jeśli o mnie chodzi.

Pozdrawiam i na osłodę wspomniany „Big Bird”

Przypomina mi to Twoje wiersze, czyli zbudowane jest na zasadzie dość prostej wyliczanki.
Takie to młodzieńcze bardzo, a naiwne jeszcze bardziej.