Via Appia - Forum

Oj, bolejemy nad sobą kiedy nam ktoś przedstawi ludzką twarz.


człowiek nie ma twarzy
stoi pod murem
na szyi ma zawieszone zwierciadło
każdy może podejść
popatrzeć
i nic oprócz siebie nie zobaczy

wybieramy więc podróż
w myślach
to co by chciał
miraże
uczta Rzymska
ekstaza na fali zorzy
otchłań

stąd różnorakie bale
by wykrzesać jeszcze coś
z tej parszywej materii
potem taki zniechęcony obrazem
wali się na ziemię
i udaje cierpienie

To jest do przeczytania jeden, dwa, trzy razy i więcej. No cóż, jest głębokie, to odbicie które nam przedstawiasz. Czasami przyglądanie się nic daje, jednak. Wszystko ukazuje się z czasem... jak zmarszczki których nie chcemy, i nawet puder z kremem już nie pomaga. W końcu wszystko widać, a my tupiemy.
Wszystko w naszych myślach i naszej głowie. Poukładać.

Cytat:stąd różnorakie bale
by wykrzesać jeszcze coś
z tej parszywej materii
potem taki zniechęcony obrazem
wali się na ziemię
i udaje cierpienie

To ma sens.
Lubię to, na prawdę 4/5

Rewelacja, starysto. Z tym zwierciadłem, naprawdę. Są wiersze, które na długo zostają w głowie - to jest jeden z nich.

Ha, pierwszym skojarzeniem przy "bale" były bale... drewniane. Co swoją drogą zrodziło kilka kolejnych skojarzeń i wyszło dość ciekawie Generalnie - bardzo mi się podoba, lubię tematykę wszelkich ludzkich słabości i bolączek, w Twoim wykonaniu także jak najbardziej.

Pozdrawiam.