zapytam
co to jest nadzieja
krótki krok
poranna zaćma
czy wątły śpiew
co za wami kroczy
pijany koleś
strach
a może anioł parszywy
o czym pamiętacie
spelunka pełna zboczeńców
o pani czerwonej pod latarnią
dziecku co
wyciąga rączkę po chleb
a mnie serce rwie na strzępy
odrętwienie
pusta droga do piękna
sala tortur w urzędzie
i bagnisty brzeg
kto przetnie wasz mój ból
Drobne kwiatki i niefortunne sformułowania sprawiają, że ten wiersz nie jest tak dobry, jak mógłby być.
Moim zdaniem powinieneś pozbyć się rymów, bo wyglądają jakby urwały się z choinki, poza tym są słabe. A "patrzenie na odrętwienie" to już żenada, Starysto
"Wątły śpiew" - co to jest wątły śpiew? "Spelunka pełna pijanych mord" brzmi zbyt pieszczotliwie, ironicznie, a chyba nie powinna - a przynajmniej nie taki jest wydźwięk wiersza.
"A może o dziecku co / wyciąga rączkę" - po co ta przerzutnia? I co ma do tego rączka? Dokończ tę myśl, bo jest urwana i to niedopowiedzenie raczej nie pasuje tutaj. Prosi się o uzupełnienie. Wyciąga, ale po co?
Za to pointa fajna. Reszta niedopracowana.
Masz rację, jeszcze kilka poprawek będzie ok.
Jednak rymy nie zamierzone tak mi się pisało na szybko.
Czasami dobrze jest dostać w łeb rootsrat
Dziękuję i pozdrawiam.
A wątły tak taki co ledwo się tli. Jak ten wiersz, był.
A ja nie lubię wierszy nierymowanych, czyli tak zwanych białych i dlatego takich nie piszę.
Dlatego też ich nie oceniam, bo mogłabym kogoś skrzywdzić. Wiersze rymowane rządzą się zupełnie innymi prawami, niż białe i moim zdaniem, poza Herbertem i innymi nielicznymi, rzadko była to poezja, a jest to raczej słowotok przypadkowych słów i bezsensownych zwrotów.
Pozdrawiam cieplutko
Miło dziękuję bardzo.
Też uważam że do rymów trzeba dorosnąć, umieć, czuć.